Έτσι για να τους μπαίνουμε στο μάτι. Γιατί η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση. Και εκεί που λες, πάει μας έβγαλαν από την πρίζα, πάει το φετινό καλοκαίρι να γίνει από τα πιο φουλ συναυλιακά. Ξέρω που σας λέω, έχω κάνει χιλιόμετρα.
Και μάλιστα με ένα καινούργιο φεστιβάλ. Το Release έχει πρεμιέρα-και δυνατή πρεμιέρα!
Ανάσα κόντρα στο πνίξιμο των ημερών. Και ενώ το πρόγραμμα έξτρα-λιτότητας θέλει κι άλλες περικοπές και μαύρες σκέψεις κάνει ο άνθρωπος, οι άνθρωποί του απάντησαν απλόχερα με πλούσιες μουσικές. Κάτι καλό έρχεται δίπλα στο κύμα, στην ωραία Πλατεία (του) Νερού. Χαίρε Release και welcome.
Καλή αρχή. Εκλεκτή αρχή. Φίνα επιλο
γή. Beirut του Zach Condon από τo New Mexico στο Old Faliro (σύνορα με New Faliro). Φέρνει τις τρομπέτες και τα μαντολίνα του και τους μουσικο-χάρτες του με σημειωμένες διαδρομές και μερικές όπου βγάλει.
Γιατί αν δεν ταξιδεύεις στην μουσική, τι κάθεσαι κι ακούς; Ακούς;
Και Daughter έχει η 1η μέρα- Καλό Μήνα!- και Cass McCombs και θέλω να τους αγκαλιάσω τους Release-men γι’ αυτό, που ξεκινάνε έτσι το φεστιβάλ με έναν indie/folk/maybe rock …maybe baby ήχο και με Moa Bones και το κορίτσι, την Ειρήνη Σκυλακάκη από νωρίς γιατί φεστιβαλικά μιλώντας, η μέρα είναι μεγάλη και η νύχτα μεγαλύτερη και οι δροσερές μπύρες δεν τελειώνουν και η μουσική δεν τελειώνει. Και είναι πάλι just like starting over. Καλοκαίρεψε βλέπεις και παίζουμε με πλεονέκτημα.
