Τι ήταν και εκείνο! Το gig in the sky! Η πιο απογειωμένη επί εδάφους φάση. Στο αεροδρόμιο της Αθήνας.
Και δεν είχαμε καν περάσει καν τον έλεγχο.
Όχι λάθος, μάλλον είχαμε περάσει τον έλεγχο. 27 Φεβρουαρίου του 2007 ήταν και ο Space Cowboy έδινε συναυλία στα σύννεφα. Μέσα στο αεροπλάνο – high times στην κυριολεξία.
Eίχε απογειωθεί το απόγευμα από το Μόναχο με προορισμό το “Ελευθέριος Βενιζέλος”. Επιβάτες (πρώτη θέση, φάε τη σκόνη τους) οι νικητές διαγωνισμού της Sony Erickson, το κοινό της συναυλίας.
Είχα «εισιτήριο». Με αυτό, συνοδοί εδάφους μας οδήγησαν, εμάς, τους Αθηναίους ‘της υποδοχής’, σε ειδική αίθουσα του αεροδρομίου, που παρέπεμπε σε αίθουσα αναμονής χωρίς καρέκλες και σε κλαμπ ταυτόχρονα, αν έκρινες από το ντεκόρ, τα φώτα, την μουσική.
Στο μεταξύ είχαν σερβιριστεί κοκτέιλ και η ατμόσφαιρα γινόταν χαλαρά όλο και πιο high times-ενώ η αίθουσα διέθετε την καλύτερη θέα – δηλαδή βλέπαμε διάδρομο. Είδαμε έτσι την πτήση από Μόναχο να προσγειώνεται, το Boeing
757 με διακριτικά τα κερατάκια του Μινώταυρου που σήμαινε εύκολα ότι: Jamiroquai was coming με flying funky vibes.
Μέχρι να σβήσει το φωτάκι και να λύσουν οι επιβάτες τις ζώνες τους, ο Jamiro με δυο σάλτα (δες κλασικές χορευτικές κινήσεις του) έφτασε στην αίθουσα που τον περιμέναμε, έπιασε το μικρόφωνο και άρχισε να τραγουδούσε-για εμάς. Πάρτι κανονικό-Travelling without moving, Feels just like it should και άλλα εκλεκτά από την funky jazz κοσμοθεωρία του. Μια ώρα περίπου on stage σε μια απίστευτη ατμόσφαιρα.
Σα να ήξερε ο άνθρωπος ότι ερχόταν σαρωτικός τυφώνας κρίσης στην Ελλάδα και ένοιωσε χρέος του να μας εμψυχώσει. Τέτοιο παιδί.
Πολύ σημαντικός καλλιτέχνης-και απόλυτο respect για το ότι ανακατέψει την πιο ζωηρή αίσθηση από τις βαθιές 70ς ρίζες του funk και την acid επίδραση στον ήχο με μπόλικο στιλ, σπορ και μυθολογία στο δικό του σπέσιαλ Jamiroquai χαρμάνι.
Τώρα που ξανάρχεται, στις 17 Ιουνίου στο Release Festival θέλω να πάω στο αεροδρόμιο να τον υποδεχτώ. Λογικό.
