Κύκλους κάνει η ζωή. Και να που είμαι στο HOTEL ΕΡΜΟΥ στο ίδιο ακριβώς σημείο (παλιό Interni) που πηγαίναμε για house βραδιές μια εποχή. Και ιδού ο κύκλος από τα πάρτι των Spirit of Love στον Διπλοπαντρεμένο του Φοίβου Δεληβοριά. Ηouse (τότε) Hotel (τώρα). Οποία σύμπτωσις: Κυριακές και τα δυο. Σπίτι είναι όπου χτυπάει η καρδιά. Και η μουσική όπου χτυπάει για εμάς τους μουσικο-παντρεμένους.
Συνεπώς-χαίρε Φοίβο και ΓΙΑΝ ΒΑΝ. Εμπνευσμένοι κι οι δυο. Το ζουμί (θα ξαναπώ) είναι εκεί που ανακατεύεται ο ήχος, που φουσκώνει το χαρμάνι, που το μουσικό Γκολφ-Στριμ πάει κι έρχεται. Εκεί που η Καλλιθέα συναντά_ μέσω Ομονοίας _τη Λιβαδειά, σε νταραβέρι μουσικό, τσίκνας και γιασεμιών και επαναπροσδιορισμού ποπ συχνοτήτων.
Ομιλεί η παράδοση, το ωραίο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι, ένα σεμέν επιλογή σε μοντέρνα διακόσμηση. Μόνο αυτό; Όχι θα πω, γιατί είναι και η ματιά που κάνει τη διαφορά. Πλαγίως και όμως – φάτσα/κάρτα.
Πιπεράτα τζαμαρίσματα, πειραγμένα κομμάτια. Ο Φοίβος άνετος και ‘εντός’ σε όλα, τραγουδοποιός και περφόρμερ, οι ΓΙΑΝ ΒΑΝ (τα έχω πει και ΕΔΩ) εκρηκτικοί στο multi coloured δημοτικό/λαϊκό/πανηγυρίστικο funk slam jam και Cuban bass παράστημά τους. Ως γκεστ της βραδιάς προχτές, ξεχωριστή και εκλεκτή Σταυρούλα Δαλιάνη με τη νεραϊδένια αύρα της, του γλεντιού και του λόγγου.
Να παίξει το κλαρίνο και να χορέψει το doo wop. Και Φοίβος Δεληβοριάς συγκεκριμένα με σακάκι χρυσό αστραφτερό- Γιώργος Μάγκας style- που είχε λάμψει άλλωστε και στο ένδοξο εκείνο Synch του Λαυρίου: Μangas – Tuxeedo Moon culture clash. Άλλος ένας κύκλος εδώ.
Το πέτυχαν λοιπόν, το κέρδισαν, το πήραν το Hotel ΕΡΜΟΥ (της Άννας Βίσση) Ο χώρος παίζει δυνατά και ο καλλιτέχνης που μπορεί, τον πάει εκεί που θέλει.
Μου θύμισε βραδιά, παλιά από ταξίδι στο Seattle. Triple Door λεγότανε το μέρος: πολυέλαιοι, χαλιά, αμφιθεατρικά τραπέζια- τύπου θεωρεία…ο μετρ μας οδηγεί στη θέση μας, συστήνεται, φέρνει το μενού, παίρνουμε μπύρα και καλαμαράκια (πώς μας ήρθε?!) που είναι πολύ νόστιμα, μικροσκοπικά και αλμυρά, και παρακολουθούμε Charlie Sexton (που τυχγάνει να είναι και ο βασικός κιθαρίστας του Bob Dylan, μεταξύ άλλων πολλών δραστηριοτήτων του) με την μπάντα του σε ένα από τα πιο απολαυστικά ροκ/μπλουζ επί της ουσίας λάιβ που έχω δει.Τι θέλω να πω; Τίποτε ιδιαίτερο, τα είπα όλα στην αρχή.
