Mπορεί να ακούγεται σαν τίτλος ταινίας με κατασκόπους από τη δεκαετία του 70, αλλά η αύρα του φέρνει πολύ περισσότερα από αυτό.
The Man From Managra is back (το δεύτερο άλμπουμ) σε νέες περιπέτειες, ήτοι νέες εμπνεύσεις ενός από τους πιο ανήσυχους, πολυμήχανους, αεικίνητους δημιουργούς στα μουσικά μας πράγματα-που ψάχνουν και ξετρυπώνουν ιδέες με την δίψα για την περιπέτεια των ήχων ενός πιτσιρικά μπροστά στο πιανάκι – δώρο για τη γιορτή του. Γι αυτό ο κόσμος του Coti K (ο άνθρωπος πίσω από τον Άνθρωπο από την Μανάγκρα) αστράφτει κάθε φορά, ολοκαίνουργιος ζωηρός και δελεαστικός για τον ακροατή.
Μέσα από τις πολλές διαφορετικές δουλειές του, συνεργασίες, πρότζεκτ, διαδρομές και μεγάλες αποστάσεις κρατάει πεισματικά την τρέλα της μουσικής και ανοίγει συνεχώς το βήμα του.
Το ηλιόλουστο lo-fi εδώ με τις up tempo στιγμές του, Half A Century Sun είναι σα να συντονίζεται με τα εκλεκτά κύματα του Beck, φέρνει αίσθηση από Morning Phase (που ήταν και το καλύτερό μου άλμπουμ για τη χρονιά που βγήκε, το ’14), μιλάει αγγλικά και μυρίζει Αιγαίο, είναι η ποπ που απελευθερώνεται από τα δίχτυα με τις ετικέτες γιατί οι μελωδίες την βγάζουν στην επιφάνεια.
Εκεί/στις συνθέσεις/παίζεται τελικά το παιχνίδι, εκεί γίνεται η διαφορά, από εκεί ο Άνθρωπος από την Μανάγκρα μάς στέλνει τις καρτ-ποστάλ από το ταξίδι.
Οι μουσικοί έχουν το δικό τους έντονο ρόλο σε αυτό, με ξεκάθαρη την αίσθηση για το πού έχουν βάλει πλώρη- Blaine L. Reininger, Jim R. White, Χρήστος Λαϊνάς, James Whylie, Γιώργος Αβραμίδης, Ρένα Ρασούλη στα φωνητικά και σταθερά ο Πάνος Γαλάνης συνεργάτης του Coti K στα τύμπανα-για τέτοια μπάντα μιλάμε!- για να καταλήξουμε μεταξύ άλλων και σε αυτό, πως άξια δίνουμε στο The Man From Managra, Half a Century Sun, την κονκάρδα ‘blender-icious” γιατί επιπλέον ταιριάζει στο blender και, όπως προ-είπαμε, μας αρέσει τα μάλα.
The Man From Managra- Half A Century Sun (Inner Ear)
