Κατέβηκα στον Πειραιά χτες όχι για να πάρω το πλοίο (αν και μου έκλειναν το μάτι τα Κρητικά-νομίζεις δεν το είδα;) αλλά για να πάρω τη σανίδα (μτφ) – δεν πήρα καμμιά σανίδα, αλλά σέρφαρα χορταστικά και παραδοσιακά ανάμεσα στα σερφαριστά θέματα της πρώτης μέρας του Athens Surf Art Festival τριήμερου.
Προορισμός Παπαστράτος (κι ακόμη περισσότερος καπνός) είναι ο νέος χώρος του Surf Festival, θαυμάσιος χώρος για τον Πειραιά, ιδανικός για πολλά και διάφορα, αφού τελειώσουν τα έργα του λιμανιού, να εξηγούμαστε.
Σανίδες λοιπόν παντού, ως και από το ταβάνι κρεμασμένες και όπου δεν υπήρχαν ήταν εύκολο να τις φανταστείς. The great-surf-escape. Ωραίο, έξυπνο στήσιμο του φεστιβάλ για τον κόσμο, να περιπλανηθεί και να αράξει και να ακούσει και να δει και να κανονίσει την πορεία του.
Και καθώς άρχιζαν να κουρδίζουν τα όργανα οι The Thriller, ακολούθησα τους πρώτους που προωθήθηκαν μπροστά και κατά κάποιο τρόπο πίσω στο χρόνο, αν θεωρήσεις τους phsychobilly –rockabilly – surf προσανατολισμούς της μπάντας, υπόθεση με ξεκάθαρη old school, vintage ηχώ-που μπορείς και να το δεις έτσι. Οι τρεις The Thriller επί σκηνής με guest τον Louis το ρομποτάκι (Lost in Space καταβολών) ζεστάθηκαν γρήγορα και έδειξαν αναμφισβήτητη αξία. Προπονημένοι, κεφάτοι, σερφάτοι και- drrrrriive – ροκενρολάτοι τύποι δεν αναπαράγουν στιλ αλλά το βιώνουν, μουσικά πρώτα από όλα. Check them – vintage thrills guaranteed.
Και μετά ήρθαν οι The Sexy Christians και οι ουρανοί έστειλαν μήνυμα ότι μόνο λίγες σταγόνες μπύρας ήταν δεν θα έβρεχε τελικά και αν όντως ο Ιησούς ήταν surf dude, οι Sexy Christians ήρθαν εκεί για να διαδώσουν ροκενρόλ ευαγγέλιο.
Το οποίο είναι τόσο surf at heart όσο και ψυχεδελικό- τα μάλα, ενισχυμένου funk και συνεχών ανατροπών με έντονες Beck-ικές επιρροές (love it) και absolutely Sexy Christian ύφος με μεγάλη πλάκα. Κυκλοφορούν ανάμεσά μας και αυτό είναι – πώς να το πω;- καταπληκτικό.
Από την άλλη, πεινασμένος surfer δεν σερφάρει, γνωστό ως και στα βότσαλα αυτό και το Φεστιβάλ είχε προβλέψει σωστές επιλογές. Το Barbeque Franklyn Smokehouse με το ‘καπνισμένo’ μπέργκερ που σιγοψήνεται και ζουμερό όπως είναι σε στέλνει σε νύχτες με φωτιές και κιθάρες πάνω στην άμμο, ή απλά σε…στέλνει και το Poke Hawaiian Sushi που σου φέρνει την άμμο στα πόδια, χαβανέζικη άμμο για την ακρίβεια και τυρκουάζ νερά τα οποία, έμαθα και το μεταφέρω, έρχονται και ντάουντάουν αφού το Poke Hawaiian Sushi ανοίγει στο Σύνταγμα (Πετράκη 7) σε λίγες μέρες, μας είπαν τα παιδιά-θα τα πούμε και εκεί, είπα και χάθηκα στη γεύση.
Στο μεταξύ στον σκεπαστό χώρο και υπό το άγρυπνο βλέμμα της κουκουβάγιας – του Owl Athens – “παίζει” το μπαρ, με ποτά καφέ, σνακ και (guess what) surf mood, ενώ εντός και παραδίπλα η έκθεση ανοίγει χώρο σε περίπτερα με surf εξοπλισμό, skateboard, snowboard ως και έναν… τύπου surf (?) David Bowie είδα, ανάμεσα σε άλλα που συνέβαιναν ολούθε.
Πέρασα και λίγη ώρα κοντά στο NTEMONTE , που είναι αυτό που λέει το όνομά του, ντεμοντέ ως η νέα μοντερνιτέ, μέσα σε ένα ντεκόρ από παλιές βαλίτσες, οθόνες, χαβανέζικο ποτ πουρί, λαμπατέρ, θαμπούς καθρέφτες, τραπέζια φορμάικα και όλα αυτά σε μια ινδιάνικη σκηνή μέσα και στην αυλή της, όλα που εμείς ζήσαμε και άλλοι απλά συνάντησαν στα Ντεμοντέ του κόσμου.
Α και: καρφιτσώνω στα υπ’όψη ότι 30/6 κυκλοφορεί το 1967 Sunshine Tomorrow η συλλογή που οι ίδιοι οι Beach Boys φρόντισαν σε διπλό CD και digital εννοείται, με σπάνιες ηχογραφήσεις και ακυκλοφόρητο live album και άλλα που θα συναντήσουμε στο επόμενο κύμα.
Ως τότε, δροσερά και συνοπτικά, το Athens Surf Art Festival είναι πια θεσμός. Του ευχόμαστε τις πιο ωραίες θάλασσες.