Διάβασα το «Πόλη στις Φλόγες». Του Garth Risk Hallberg. Δηλαδή το διάβασα όλο, ως και την 1024η σελίδα του.
Νέα Υόρκη, αρχές 70ς, οι punks, το CBGB, τα φανζίν, η Patti Smith, οι Ramones, οι φωτιές στην πόλη, τα κυνηγητά στο Σέντραλ Παρκ, χτυπήματα, πυροτεχνήματα, εικαστικά, οι ίντριγκες μιας πλούσιας οικογένειας…-τι από όλα αυτά θα μπορούσε να μη μου αρέσει; Μήπως οι ίντριγκες; Μπα.
Μιλάμε για το πιο hype βιβλίο των τελευταίων χρόνων, δεν πήγαινες σε συναυλία αν δεν το είχες διαβάσει.
Προσοχή, δε λέω ότι είναι κακογραμμένο, ότι δεν είναι γλαφυρό, ότι δεν έχει κεφάλαια γαμάτα – έχει – αλλά οι φωτιές του σβήνουν πιο νωρίς από εκεί που θα’ πρεπε, γίνεται πλαδαρό και εφετζίδικο, και αν άκουγες κι εσύ τους Television και τον Richard Hell θα ‘θελες άλλες ταχύτητες να τρέχουν.
Δίνει και λίγο την αίσθηση ότι διαβάζεις το The Get Down , σα να είναι η ιστορία όχι από την μεριά των rappers και των DJs αλλά από την…απέναντι, την punk πλευρά, συναντιόνται βέβαια και οι δυο στις φωτιές και στις συνωμοσίες πίσω από αυτές. Κάθε ιστορία άλλωστε έχει δυο όψεις- τι δύο;– 1002 ή 1024 που είναι και ο τυχερός μας αριθμός.
Άλλη μια φορά, never trust the hype – και το έπαθα και εγώ που ακόμη αντιστέκομαι στο hype του Τιτανικού, που αν και φαν του Di Caprio (με επιχειρήματα) δεν έχω δει ακόμη ολόκληρη την ταινία – μου λείπει ένα κομματάκι στη μέση.
Αυτό το σύντομο σημείωμα. Η έμφαση στο ‘σύντομο’ Garth.
Από την άλλη, η μετάφραση του Γιώργου Κυριαζή σκίζει! (εμ, τι θα’ κανε!)
