Καρφιτσωμένη στο πέτο του φετινού καλοκαιριού, σαν κονκάρδα, του Φοίβου η Ταράτσα.
Η ιδέα, ο χώρος, ένας ανέμελος χορός κλείνoυν μάτι σε μια υπέρβαση. Σήκω και κοίτα από ψηλά.
Θέα μπροστά και πίσω πανοραμικά. Το Αναψυκτήριο κάνει come back. Mε την φωτισμένη ευρηματικότητα του Φοίβου Δεληβοριά να δένει βιώματα και όνειρα κορδέλα, φουσκωτό στις θάλασσες όσων αγαπήσαμε και όσων, κυρίως, μας πάνε μπροστά. Όπως; Όπως το ήθος του καλλιτέχνη. Θα σου πω γι αυτό.
Παίρνεις ανάσες, βρίσκεις παλιούς φίλους, τον παλιό σου εαυτό σε μια γρανίτα φράουλα με ένα τραγουδάκι του Λογό, με Λουκιανό, με Αυτή που Περνάει-να δούμε-που πάει…, ένα βαριετέ με χρώματα, με μαγικά και αστεία, φουλ διασκεδαστικό, χιουμοριστικό, χορταστικό πρόγραμμα βαριετέ style,καταλαβαίνεις… Άλσος, Αίγλη, παγωτό με μπισκοτάκια-γλώσσες καρφωμένα πάνω και – διακοπή για διαφημίσεις παλιές, vintage οπωσδήποτε.
Έξοχοι όλοι τους στο μεταξύ, νέοι και μέσα στο πνεύμα της όλης φάσης σα να τα ‘χουν χτίσει τα Αναψυκτήρια – τέτοια αντανακλαστικά, ωραίοι, ορεξάτοι Σπύρος Γραμμένος, Νεφέλη Φασουλή, Κώστας Καρυπίδης, τα κορίτσια Άννα Θεοχάρη, Έλσα Λουμπαρδιά,γνωστές και ως Στενός Κορσές, οι μουσικοί της μπάντας (Δημήτρης Τσάκας, Σωτήρης Ντούβας, Κωστής Χριστοδούλου και Yoel Soto) ο Βύρων Θεοδωρόπουλος stand up comedy man ολίγον μάγος επίσης.
Ατού της Ταράτσας – και δεν λέω που βλέπει Ακρόπολη, Λυκαβηττό, φωτισμένα-ατού βασικό, οι διαφορετικοί guests κάθε εβδομάδα. Το πρόγραμμα,δηλαδή, ποτέ το ίδιο, αλλάζει, γύρω από τον κορμό πλέκεται διαφορετικό θέμα.
Πήγα προχτές και λάτρεψα ακόμη μια φορά συγκλονιστική και αγαπημένη Τάνια Τσανακλίδου-τόσο ωραία, τόσο σπουδαία η Τάνια! – και Λένα Κιτσοπούλου μαζί, με το δικό της ύφος, εκλεκτές καλεσμένες του Φοίβου.
Ακολουθούν: Ελεωνόρα Ζουγανέλη-Ελένη Κοκκίδου-Γιώργος Χατζηπαύλου (13-14 Ιουλίου), Κωστής Μαραβέγιας-Σταμάτης Φασουλής- Βύρων Θεοδωρόπουλος (19-20 Ιουλίου), Ελένη Τσαλιγοπούλου-Γιώτα Νέγκα-Δημήτρης Μυστακίδης- Ευαγγελία Μουμούρη-Γιώργος Χατζηπαύλου (26-27 Ιουλίου) έτσι, για να μπαίνει πρόγραμμα.
Και ο Φοίβος;
Εκεί, ανοίγει χώρους, δίνει την αφορμή, αφήνει τα πράγματα να πάρουν σχήματα, περνάει στην άκρη, μοιράζεται, χαίρεται, παίρνει πίσω ενέργεια, έμπνευση, συνεχίζει και αυτό που γίνεται στην Ταράτσα, Πειραιώς και Ιεράς Οδού, έχει νόημα στην εποχή μας, δεν μένει βολεμένο στην γλυκιά νοσταλγία του Αναψυκτηρίου για να αντλήσει μόνο sing alongs, είναι πρόταση, έχει σχέση με την επαφή και την επικοινωνία και προκύπτει από το ήθος του καλλιτέχνη-έτσι το είδα και καθόλου δεν με γέλασαν τα μάτια μου.
