Είναι επειδή παίρνουμε καμιά φορά – τις περισσότερες για να λέμε την αλήθεια- στροφές αλλιώς και έτσι ενώ αλλού προτείνουν ζεστά ροφήματα και εξορμήσεις στον καναπέ, εδώ πάμε beach bar, για δύο λόγους, ίσως και περισσότερους, με πρώτο και κύριο ότι η καλύτερη θάλασσα είναι του Οκτωβρίου.
Δεύτερος λόγος είναι το Castus το ίδιο που είναι το beach bar της καρδιάς μας για φέτος γιατί ακόμη και μέσα στον θερμό μήνα Αύγουστο στάθηκε όχι μόνο στο cool ύψος του αλλά ανταποκρίθηκε και στις δροσερές απαιτήσεις του κοινού. Πού είναι το Castus; Στο Θυμάρι, μετά την Ανάβυσσο.
Το παν είναι η οργάνωση.
-Ναι αλλά μήπως η οργάνωση χαλάσει το χαλαρό πνεύμα που εξ’ αρχής ορίζει την υπόσταση ενός beach bar;
Μπα. Απόδειξη το Castus. Με μια επιφανειακά χαλαρή αλλά επί της ουσίας στιβαρή οργάνωση οι άνθρωποι του υποδέχονται χαμογελαστοί τους επισκέπτες για τους οποίους εντοπίζουν θέση – ομπρέλα, ξαπλώστρες, σεζ λονγκ – ακόμη και τα καυτά, εκνευριστικά μεσημέρια του κατακαλόκαιρου. Λίγη αναμονή στο μπαρ σε αυτή την περίπτωση, για τους ανυπόμονους, το κουβαδάκι τους και σ’άλλη παραλία.
Ανησυχείς μήπως Μυκονιάζει;
Μη σε νοιάζει, το ελέγχουμε.
Κεφάλαιο δεύτερο – καθαριότητα. Δεν ξέρω αν έχουν ορκιστεί σε κάτι, αλλά αν είναι έτσι, θα ‘ θελα να μάθω σε τι, και κυκλοφορούν διακριτικά μεν σχολαστικά δε και δεν αφήνουν πλαστικό, χαρτί, γυαλί πέτρα που να μην το σηκώσουν.
Στο ζεν πνεύμα του Castus συμβάλλουν η δύση του ήλιου – πέφτει μπροστά σου στη θάλασσα – οι μαξιλάρες, το άλογο, ή ό,τι βλέπει ο καθένας μας στο ξύλινο φυσικό θέμα εκεί που σκάει το κύμα. Και οπωσδήποτε οι πέτρες που κατευθύνουν με τον τρόπο τους τα πολλά παιδάκια σε πιο ήσυχα παιχνίδια ή πιο θορυβώδεις παραλίες.
Διακριτικά στην άκρη και πίσω από το φιλέ, όσοι παίζουμε ρακέτες, δεν ενοχλούμε νομίζω κανέναν.
Μετά τη δύση ανάβουν φαναράκια και οι ρομαντικοί πιάνουν θέση
μπροστά οι άλλοι πιο πίσω, ενώ τα κοκτέιλ έχουν αποκτήσει φήμη και η μουσική δεν στάθηκε _τουλάχιστον απ ο,τι έφτασε στα αυτιά μου-ποτέ εμπόδιο για να μείνεις λίγη ώρα παραπάνω. Γι΄αυτά όμως θα περιμένουμε το καλοκαίρι, εκτός και αν οργανώσουμε ένα πάρτι του χιονιά (στη γιορτή της Αννούλας ίσως;) σε ένα Castus – winter edition που δεν είναι και κακή ιδέα.
Τόσο castus όμως και ούτε ένας κάκτος; Έτσι πρέπει, γιατί ένα γράμμα κάνει τη διαφορά.
