Ξεχάστε το Mama Mia, η Mother είναι Μόνο Μία και είναι του Darren Aronofsky.
Ταινίες που σκέφτηκα βλέποντας το Mother! :
το Rosmarie’s Baby (ε βέβαια), το The Guest (εκείνο με τον Dan Stevens), το Υοu’ re Next (με εκείνους που φορούσαν κεφάλια ζώων και παρακολουθούσαν από τα παράθυρα), το Eyes Wide Shut του Stanley Kubrick (όλες οι ξεχωριστές ταινίες έχουν κάτι από αυτό) και άλλες ακόμη που περνούσαν και χάνονταν αστραπιαία απ΄το μυαλό μου σαν στάχτη που την παίρνει ο αέρας.
Ταινίες από τις οποίες “γεννήθηκε” το Μother!; Καμία.
Το Μother! του Aronofksy είναι περισσότερα πράγματα από όσα αποκαλύπτει καθώς κυλάει.
Ένα πολυεπίπεδο θρίλερ που σφίγγει αργά-αργά γύρω από τον θεατή και σε κάθε ανάγνωση έχει ψαχνό – από το αντανακλαστικό «μην ανοίξεις την πόρτα» ως τον διαβρωτικό, μεταφυσικό τρόμο που στάζει από μέσα του.
Σε κάνει να νιώθεις άβολα – κάθε καλό θρίλερ πρέπει.
Ένα ζευγάρι, ο συγγραφέας (Javier Bardem) και η γυναίκα του (Jennifer Lawrence) ζουν στην εξοχή σε ένα απομονωμένο σπίτι, το οποίο αφού είχε καταστραφεί σε μεγάλη φωτιά, η γυναίκα έχει επισκευάσει μόνη της. Εκείνος παλεύει με το συγγραφικό του μπλοκάρισμα, εκείνη βάφει τοίχους και ετοιμάζει το φαγητό.
Ένα βράδυ ένας άγνωστος (Ed Harris) χτυπάει την πόρτα. Αποδεικνύεται ότι είναι φανατικός αναγνώστης του συγγραφέα, την επόμενη μέρα εμφανίζεται στο κατώφλι του σπιτιού και η γυναίκα του άγνωστου άνδρα (Michelle Pfeiffer εξαιρετική στο ρόλο της).
Με απορία και τρόμο η Lawrence βλέπει τους δυο ξένους να παίρνουν όλο και περισσότερο θάρρος στο σπίτι και τα πράγματα να μην πηγαίνουν καλά, ενώ εκείνος, ο συγγραφέας δεν δείχνει να συμμερίζεται τις ανησυχίες της.
Ο Aronofsky φτιάχνει την ατμόσφαιρα σαν να χτίζει και αυτός το σπίτι – ανάμεσα στους τοίχους και τα ξύλινα πατώματα, τα απανωτά κοντινά πλάνα και το βλέμμα της Lawrence που ψάχνει να καταλάβει τι γίνεται και απάντηση δεν παίρνει. H κατάσταση επιδεινώνεται και ξεφεύγει, όταν και άλλοι οι ξένοι εισβάλλουν ενώ τίποτε από όσα συμβαίνουν δεν μοιάζει λογικό – τρομακτικές και αλληγορικές σκηνές διαδέχονται καταιγιστικά η μια την άλλη ως την γκροτέσκα κορύφωση – σαν μια άλλη ταινία μέσα στην ταινία, ένα ακόμη ξένο σώμα, που ο Aronofsky εμφατικά επιλέγει για να “μιλήσει”.
#Πίσω μας ακριβώς στο σινεμά καθόταν ένα ζευγάρι – αυτός και αυτή – και γελούσαν κοροϊδεύοντας την ταινία και ρωτούσε εκείνος – μα τι βλέπουμε τώρα! – και εκείνη απαντούσε κάτι αλλά άκουγα μόνο το γέλιο της. Αυτό είναι το Μother!, η πιο διχαστική ταινία της εποχής και αν αυτό είναι ένα ‘τρικ’ για να διαφημιστεί, είναι καλό trick και θαυμάσιο treat ταυτόχρονα.
