Στην αρχή με τράβηξε η θάλασσα, το γνωστό κάλεσμα, το μεγάλο μπλε, το απέραντο γαλάζιο. Μετά;
Μετά άρχισε η περιπέτεια, μια ταινία – ντοκιμαντέρ στην καρδιά του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (του 58oυ Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης) και τα κύματα συγκίνησης που έφερνε μαζί της. Αν ρωτάς, κολυμπάμε ακόμη. Βουτιά στα βαθιά. Κρατάς την ανάσα και τα καλά έρχονται, αρκεί να κρατάς επαφή με το νερό.
Φαντάζομαι την πρώτη φορά που ο Λευτέρης Χαρίτος, ο σκηνοθέτης, είδε το Απέραντο Γαλάζιο του Luc Besson. Πότε να ήταν; Και μετά, τι να έκανε; Ν΄ανέβηκε σε καμιά κορφή της Αμοργού και ν’ αγνάντευε το πέλαγος; Να είδε δελφίνια; Να άκουσε τη φωνή του Jacques Mayol από το νερό; Μπορεί κι αυτό!
Αυτό που ξέρει ο κόσμος τώρα όμως είναι ότι ο Λευτέρης Χαρίτος βούτηξε στα βαθιά και βγήκε στην επιφάνεια με ταινία-ποίημα. Βούτηξε στο νερό και γύρισε τον κόσμο για να πει την ιστορία του Jacques Mayol του δύτη, πάνω στην οποία βασίστηκε το Απέραντο Γαλάζιο (η «Καζαμπλάνκα» των θαλασσινών ταινιών;) και τον οποίο έπαιζε στην ταινία του Besson, ο εξαιρετικός Jean Marc Barr που είναι επίσης θαλασσινή φυσιογνωμία και πολύ κουλ τύπος-τόσο που δεν το περίμενα.
Με το που έγινε ο πρόταση στον Barr να είναι ο αφηγητής της ταινίας, δεν πέρασε δεύτερο κύμα από το μυαλό του. Ήταν κάτι που ένοιωθε ότι έπρεπε να γίνει. Γιατί, είπε ο Barr, πίσω από την σαρωτική, παγκόσμια επιτυχία της ταινίας του Besson, Le grand bleu (του Απέραντου Γαλάζιου) ο αληθινός Mayol είχε χαθεί, ήταν σα να μην υπήρχε. Κανείς δεν είπε ότι ο κόσμος είναι δίκαιος αλλά, φίλε, όχι κι έτσι.
Έτσι, για χάρη του Dolphin Man, Χαρίτος και συντελεστές της ταινίας βγήκαν στ΄ανοιχτά.
Στον αφρό και στα βάθη, ο Mayol συναρπαστικός τύπος, προσωπικότητα κομμένη και ραμμένη για ταινία. Για την ζωή του ανθρώπου που έσπασε το ρεκόρ των 100 μέτρων στην ελεύθερη κατάδυση, που κρατούσε την αναπνοή του όσο πιο πολύ είναι ανθρώπινα δυνατό για να μένει στο νερό, που μιλούσε με τα δελφίνια, που αγάπησε τις γυναίκες και μέτρησε απώλειες, που κυνήγησε το όνειρο και γνώρισε τη φήμη, που ξόδεψε, ξοδεύτηκε, ταξίδεψε, και έμεινε μόνος με τη σιωπή και τους ψιθύρους του βυθού. Αυτά και άλλα. Αλλά λίγα είναι αυτά;
Η θάλασσα, οι μαγευτικές υποβρύχιες λήψεις, το πολύτιμο υλικό αρχείου γοητεύουν αλλά το μεγάλο κύμα της ταινίας είναι το συναίσθημα και ο τρόπος που ο Χαρίτος το ζει και το χειρίζεται – φυσικά και αβίαστα κολυμπάει μαζί του. Σαν το Απέραντο Γαλάζιο, να’ γινε κάπως πιο απέραντο ακόμη.
Κι εντάξει, θα το πω πάλι – τι τύχη να ζούμε με τόση θάλασσα γύρω μας.
Dolphin Man Trailer from IMPLEO Inc. on Vimeo.
