Plissken διήμερο προ των πυλών. Winter edition και παντός καιρού.
Αν χαθούμε (που δεν …) αυτές τις μέρες, κάπου εκεί θα είμαστε. Το παν (εκτός από label – διάβασε παρακάτω) είναι να υπάρχει ένα πρόγραμμα.
Λοιπόν υπάρχει – το έδωσε το Plissken και κατόπιν αυτού δικαιολογίες τέρμα. Οργάνωση είναι το μεσαίο μου όνομα (που κανείς δεν με φώναξε ποτέ μ’ αυτό)
Και ιδού τι θέλω να δω:
– Τον Mac Demarco να γκρουβάρει μελωδικά και να φτιάχνει ατμόσφαιρα σα να ήταν 70ς Χριστούγεννα στο μέλλον.
-Τον Mulatu Astatke γιατί μ’ αρέσει η Εthio-jazz (δε με ρώτησες ποτέ να σου πω πόσο) και επειδή εκείνη η συναυλία του στο Γκάζι πριν από λίγα χρόνια ήταν ethio-jazz-delicious.
Πάρε δόση από την ορχήστρα πλιζ:
-Τον Romare γιατί κάπου ταυτίζονται οι απόψεις μας, στο ανακάτεμα των ήχων, στις στιλιστικές τρέλες, στο ‘για να δω τι ήχο βγάζει ο αρακάς όταν βράζει’ πάντα με ψυχεδελικό ψάξιμο και anything goes. Go Romare go. Kαι ο τίτλος του άλμπουμ του είναι: Love Songs Part Two. Επομένως, love is in the air.
-Τον Pauli., που πολύ δραστήριο τον βλέπω σε παραγωγές και μουσικά πρότζεκτ αξιώσεων, παίζει και ντραμς στις φάσεις του Damon Albarn, έχει και ένα soul συναίσθημα αισθητό. Να τον δω. Να τος και εδώ:
-Αυτόν τον Lambert που είναι παραμυθένιος μασκοφόρος πιανίστας με 90ς ευαισθησίες και ρομαντικές κλασικές ακολουθίες. Αυτός θα μας βλέπει μέσα από τη μάσκα του, εκτός και αν φτάσει η στιγμή που οι μάσκες θα πέσουν. Ως τότε, ποίηση στο Republic Stage. Αν χαθούν οι ρομαντικοί, χαθήκαμε.
– Την Joyce Wrice. Σκηνή L.A , my favorite. Στόλισέ τη με r’n’b και grooves φρέσκα και τραγανά και indie επιφάνειες να τρέξουν πάνω, εύκολα το κορίτσι παίζει βασική πεντάδα.
-Από την άλλη περιμένω και την Jessy Lanza γιατί οι πειραγμένες, beat/άτες, συνθετικές εμπνεύσεις της αλά Καναδικά πάντα, ενδέχεται να σκοράρουν. Εκείνη λέει “Oh no” αλλά εννοεί “ω ναι” απαντώντας μουσικά.
Και επίσης δεν θα χάσω τη στιγμή που θα χάσω το πρόγραμμα, θα είμαι εκτός, θα κολλήσω ακόμη μια φορά στους Holy Fuck και ίσως ξεμείνω στους Liars, ή μείνω λίγο παραπάνω στην καντίνα, αλλά μέχρι εκείνη τη στιγμή θα έχω προλάβει να δω, να τσεκάρω, να καταγράψω τις ελληνικές Plissken-ικές προτάσεις που είναι αρκετές και αξιοσημείωτες. Πάμε καλά και δυνατά.
Έτσι, θα κινηθούμε μελετημένα και αποφασιστικά ώστε να επωφεληθούμε από τις περιστάσεις, ανάμεσα στην εκλεκτή μας Giganta, στην DEDNEWB που από την ja pop εμπνέεται, στον DOG2TH και τον Tosin Martyns που ανακατεύουν επιρροές και φτιάχνουν χαρμάνι, στους Black Athena, εγγύηση και τον Thomey Bors που έχει μια funky τρέλα και μας αρέσει, στους Anopolis με θέα από την Ανω Πόλη της Θεσσαλονίκης, και τον μεσιέ Βill Kouligas γνωστό στους μουσικούς κύκλους και ως ο κύριος PAN (του δικού του label) από εκεί ως την κεντρική θεότητα της ηλεκτρονικής εγχώριας σκηνής, την Λένα Πλάτωνος που σύντομα θα δούμε και στο «λπ» την ταινία.
Γιατί το παν, Bill φίλε μου, είναι το πρόγραμμα.
Plisskën : Παρασκευή 1η και Σάββατο 2 Δεκεμβρίου : Πειραιώς 117, Πειραιώς 123 και Πειραιώς 127 (δεν αλλάζεις ούτε πεζοδρόμιο)
