Σχετικά με τις προάλλες σκεφτόμουν το εξής – ότι όπως και να το πεις, ήχο της πόλης, ήχο της στιγμής, ήχο της πόλης και της στιγμής ταυτόχρονα (το ταυτόχρονα, πάντα σχετικό) το θέμα είναι η αυθεντικότητα που έχει. Το γκελ που κάνει μέσα σου, το κομμάτι που σε αγγίζει.
Οπότε, αυτό μέτρησε εκεί που ο Νέγρος του Μοριά τα έλεγε ωραία, που ράπαρε για τη Μπέσα, που φαινόταν όλη την ώρα να σκαρώνει κάτι στο μυαλό του, να κυνηγάει την ιδέα, να την προσπερνάει, να σταματάει, να γυρίζει πίσω, να την αρπάζει, να την καρφώνει, να την δένει, σε ένα τρεχαλητό από την Κυψέλη ως την Οδό Αθηνάς, που μπορεί να πηγαίνει και ως την Γκάνα που είναι οι ρίζες του και να επιστρέφει και να ξανατρέχει από εκεί κάπου σε μια σκηνή του Κόσμου από αυτές που έχουν κεραίες και πιάνουν τα ενδιαφέροντα σήματα.
Αυτό μέτρησε εκεί που ο Kareem Kalokoh, γεννημένος και μεγαλωμένος στα Πατήσια, με καταγωγή από τη Σιέρα Λεόνε, αεικίνητος και παραγωγικός, σίγουρος για το υλικό που έχει, και τολμηρός στο να δοκιμάζει διαφορετικά πράγματα, να δίνει το στίγμα του, κερδίζει το κοινό και δεν σταματάει να αφομοιώνει συνεχώς πράγματα με την ταχύτητα που κινούνται όλα, στη στιγμή. Ζούμε στην πιο ζουμερή μουσικά εποχή.
Τους έχω πετύχει και άλλες φορές με όλη την παρέα μαζί στη σκηνή, ως ΑΤΗ Κids, βετεράνοι πια στην Αθηναϊκή πιάτσα. Εχουν νεύρο και τον οίστρο που βοηθάει να γίνονται όλα πιο συναρπαστικά.
Αν μη τι άλλο, αυτή η πόλη δίνει συνεχώς ερεθίσματα. Δεν σ’ αφήνει να καθίσεις ήσυχος, ακόμη και αν ήσουν το ήσυχο παιδί του πρώτου θρανίου.
Και μετά _ οριτζινάλιτι_ και η μοναδική περίπτωση του Larry Gus. Εδώ, εκεί, παντού. Στη σκηνή επάνω, ένα βιβλίο/Σταντάλ; Σεμπρούν;/μια πετσέτα, μια μπαγκέτα- ηλεκτρονικό ντελίριο, άψογη φυσική κατάσταση, νευρόσπαστο των beats, μεγάλες ταχύτητες. Όλα σε ένα υπέροχο ανσάμπλ, πυκνού χοροπηδητού και ηχητικής ευφορίας, λαχταριστών bits & pieces με χιούμορ και sui generis χαρακτηριστικά. Feels so good. Δουλεμένο άψογα, αποκαλύπτεται μοναδικά. Δεν τον (από)χωρίζεσαι.
Πιο νωρίς στο Six d.o.g.s, μουσικό ιντροντάκσιον από Black Athena με τους ήχους να ρολάρουν και να σουλατσάρουν δελεαστικά και να χαϊδεύουν τα hip hop είδη, «ντριζλάροντας» και «γκραϊμάροντας» ανάλογα, και δεν έχει σημασία πώς το λες/πες το όπως θες/– είναι σενάριο ολόκληρης urban ιστορίας όλο αυτό.
photo/ zach dimiriadis
Ωραία αυτά τα event του Red Bull Music Academy – κάνουν προτάσεις, δίνουν αφορμές για ακόμη περισσότερες μουσικές. Θυμάμαι όταν πρωτάκουσα την Giganta/ήταν νομίζω στο Academy της Μαδρίτης που είχε πάει/είχε το δικό της μουσικό σύμπαν και προσωπικότητα μαζί. Χαίρομαι που συνεχίζει έτσι δημιουργικά.
περισσότερα για τους πρωταγωνιστές εδώ : Kareem Kalokoh και Νέγρος του Μοριά μαζί στο stage του six d.o.g.s.
