Λόγω τιμής τώρα.
Μπορείς να φτάσεις πολύ μακριά με ένα τσίπουρο, πολύ πιο μακριά από τα τσιπουράδικα του Βόλου που πάει το μυαλό μου με τις τσιπουρο-καταστάσεις σε πρώτη φάση, γιατί σε δεύτερη και τρίτη φτάνεις σε φίνα αποστάγματα και Τsipouro is King, σε ποικιλίες και αρώματα.
Στα αποστάγματα τα ελληνικά υποκλίνομαι. Στα παλαιωμένα βγάζω το καπέλο και υψώνω το ποτήρι στα ελληνικά ηδύποτα. Cheers και στο τζιν το ελληνικό που δίνει ένα γερό σκούντημα στην αυτοκρατορία του τζιν και στους γνωστούς οίκους.
Mind the spirit. Και άλλες spirituals ιστορίες.
Πού τα πίναμε λοιπόν;
Σε κανένα speakeasy και we speak the truth, στο Ελληνικό Απόσταγμα, την Έκθεση, τις προάλλες στην Αίγλη του Ζαππείου. Ούζο, τσίπουρο, αποστάγματα σταφυλής & φρούτων, ηδύποτα, εκεί, ανάμεσα στα τσίπουρα τα παλιά και τα καινούργια, βρέθηκα, βρέχοντας τον ουρανίσκο με ωραίες ποικιλίες, με παρέα εκλεκτή και ειδική στη γεύση, στην επίγευση, στις λεπτές αποχρώσεις τους.
Κινήθηκα με σύνεση από δοξασμένα τσίπουρα σε new entries, από βαριά ονόματα σε νέους παίκτες, έμαθα πολλά και διάφορα από αυτά που χρειάζονται για βαθύτερη εξερεύνηση στην θαυμαστή tsipouro-land.
Sideways κάνε λίγο στην άκρη.
Οπότε, προφανώς, μια γουλιά στο ποτήρι, δεν είναι μόνο μια καλόπιοτη γουλιά στο ποτήρι _γιατί κάθε γουλιά έχει την ιστορία της. Παράδειγμα εκείνη όπου τρεις συμπαθέστατες Χάριτες, κατάφεραν να αποστάξουν σε ένα θαυμάσιο χαρμάνι αρώματα από τα μέρη μας και έφτιαξαν έξοχο τζιν όπου –κοίτα να δεις τι γίνεται: «ο άρκευθος κυριαρχεί σε τέλεια ισορροπία με τον μοναδικό κρίταμο, τα άνθη μυρτιάς και τον σχίνο».
(Σημείωση περί άρκευθου – υπέροχο αιθέριο έλαιο – googlαρα να δω – κάνει θαύματα σε σώμα, δέρμα κλπ, αλλά και αν το ρίξεις στο νερό και σφουγγαρίσεις με αυτό, όχι μόνο απολυμαίνει αλλά και απλώνει στο σπίτι μυρωδιά ξύλου -πόσο κουλ, αλλά δεν είναι το θέμα μας.
Άρχισαν μυρωδιές να αναδύονται από την οθόνη. Αυτό είναι το Grace Gin το οποίο τίμησα δεόντως _και δεν ήταν το μόνο. Και το Οld Sport επίσης μου άρεσε ιδιαίτερα, ενώ έδινα τόπο στην gin φάση μου να εξαπλωθεί, από τα αποστακτήρια Καλλικούνη στην Καλαμάτα, που αγαπάω ιδιαίτερα σαν πόλη, την Καλαμάτα, και τα premium spirits επίσης όλα αξιοπρόσεκτα.
‘Ωσπου κάποια στιγμή και ενώ το ποτηράκι δοκιμής έχει σχεδόν αδειάσει, σκάει κοντά στον αέρα κυκλαδίτικο άρωμα,
_ Κτήμα Σιγάλας _με πρόταση νέα τουλάχιστον στη δική μου τσιπουρο/σφαίρα, απόσταγμα από φραγκόσυκο το οποίο βέβαια με κέρδισε αμέσως, Σαντορινιότικο Φραγκόσυκο, θα άρεσε στον πατέρα, θα του το έπαιρνα και πηγαίναμε μετά στην Αμοργό, εκεί στο Νότο, που βγάζουν και την τεκίλα. Αχ πατέρα.
Πάντα ισχύει όμως: Ότι το πρώτο και το βασικό είναι το προϊόν, δεν παίζουμε μ’ αυτό, αλλά παίζει το ρόλο της και η ιστορία που πλέκεται γύρω από αυτό. Τhe Lost Lake Distillery.
Πέρα από το προϊόν, το οποίο το δοκίμασα και είναι θαύμα – της οικογένειας Ζαχαρία που έχει ρίζες και παράδοση στην Άσκρη Βοιωτίας από το 1946 – κάπου στην περιοχή, υπάρχει μια Χαμένη Λίμνη_ θα την βρεις; Εκεί που θα σε περιμένει το «Μούχταρο», την βρεις, δεν την βρεις καμία σημασία – θα μείνεις.
Εκεί ήταν μου κόλησε σοβαρά στο μυαλό η ιδέα για sideways _εκδοχή αποστάγματα, road trip με θέμα καθώς το ένα τσίπουρο φέρνει το άλλο, απόσταγμα talking …,όπου θα συναντάς την οικογένεια Σπυροπούλου στο Αλιβέρι, θα πιάνεις Τσάνταλη Χαλκιδική, Avantes Distillery οπωσδήποτε Χαλκίδα, Κατσάρος Αποστάγματα Λάρισα το δίχως άλλο, το Τσίπουρο Οικογένειας Αποστολάκη στον Αλμυρό – respect σε όλα που ήταν εκεί – και πάει λέγοντας – δεν σταματάς. Κύθηρα με αρώματα ως την παραλιακή της Αθήνας, το μπουκάλι με το «Φι» όπως Φιλοσοφία – δεν θέλει πολλή (φιλοσοφία) ιδού: φλούδες διαλεγμένων εσπεριδοειδών εκχυλίζουν αρώματα σε αιθέριο τσίπουρο – από εκεί και πέρα μιλάει το «Φι» κι εμείς ακούμε.
Δοκίμασα αρκετά, ωστόσο ήμουν σε θέση να κρατήσω σημειώσεις σχετικά με το θέμα- περί της τάσης δηλαδή του παλαιωμένου που πάει καλά, των ασυνήθιστων συστατικών, βοτάνων, λουλουδιών, του φραγκόσυκου –oh yes!- που κάνουν αίσθηση όλο και περισσότερο ενώ η ‘πικρή’ γεύση – σημειώνουν οι ειδικοί – που είναι παγκόσμια τάση, εξαπλώνεται και εδώ – αλλά αυτά θα σας τα πει ο καλός ο ενημερωμένος, ο σωστός ο μπάρμπαν που ξέρει από spirits και τα καλεί στην ώρα τους.
*Πάνω στην ώρα και: τα χέλια με κάστανα και μύδια αχνιστά με ούζο (από το εστιατόριο Κόλλιας στο Π. Φάληρο), μπουρίτο γαρίδας και θαλασσινά με γάλα καρύδας και μοσχολέμονο (από το Che Cocina και Barra Sudamericana)/πάντα μ’ έχεις με το λάτιν το στοιχείο/αλλά και εκείνα τα φιλετάκια ψαριού κομμένα σε κύβους, μαριναρισμένα σε χυμό μοσχολέμονου, καυτή πιπεριά, αρωματικά βότανα…πες Ψαράδες Π. Φαλήρου, ψαριές με «σεβίτσε σολωμού» και πόσο πάνω στην ώρα από το Wine Point σερβίρισμα, λέω τώρα: πρόβειο μαλακό τυρί με τρούφα, αλλά και αλοιφή με θαλασσινά και μελάνι σουπιάς…killer σημείο στην σαρωτική επικράτεια των wine bar. 🙂
Αυτά και από την χώρα των πνευμάτων και των αποσταγμάτων, ακόμη μια φορά cheers & over (για την ώρα).
