Τραγουδοποιός, νέος αλλά με χιλιόμετρα ήδη στην τέχνη του, αρπάζει έμπνευση, μπαίνει σαν σίφουνας στο τραγούδι, γράφει μουσική, γράφει και στίχους, ερμηνεύει – και κυρίως αυτό, αφήνεται στις αγάπες του. Στις μουσικές που αγαπάει, στο μουσικό του ένστικτο που τον οδηγεί εδώ και εκεί. Αδιαφορεί για το αν πρέπει – τι πα να πει ‘πρέπει’; υπάρχει ‘πρέπει’ στη μουσική;– να ακολουθήσει ένα ύφος, να πάρει μια ετικέτα και να πορεύεται. Καλά κάνει και αδιαφορεί. Είναι τζαζ και λαϊκός και ποπ όπως παλιά και έχει και κάτι μπλουζ -ακόμη και στις στιγμές που είναι κρυμμένο στα τραγούδια- και μ’αρέσει αυτό.
Ο Γιώργος Νικητόπουλος στο πρώτο του άλμπουμ – ασπρόμαυρο στην όψη (στο ωραίο του artwork), αλλά μπλε και βαθύ κόκκινο και με αποχρώσεις της σκουριάς, καρό επίσης και φωτεινό στο άκουσμά του- το Κάτι Από Σένα που μόλις κυκλοφόρησε (από τον Μετρονόμο).
Το νήμα που συνδέει τα τραγούδια είναι η διαφορετικότητά τους. Και το ότι φαίνεται αρκετές φορές σα να έχουν βγει από θεατρικές παραστάσεις, με μια …σκηνική ηχώ που και η ερμηνεία εντείνει.
Στο κέντρο του άλμπουμ θα έβαζα τον Καπνό, αλλά και η Καριέρα τού δίνει μια δυναμική εκκίνηση και το Σπίτι σε υποδέχεται ωραία. Εύκολα καταλαβαίνεις ότι η τζάζι ατμόσφαιρα ταιριάζει στο στιλ του Νικητόπουλου, αλλά και στο λαϊκό βγάζει καλό χαρτί. Την ενορχήστρωση, που έχει εδώ ενδιαφέρον, έχουν κάνει μαζί ο Νικητόπουλος και Νεοκλής Νεοφυτίδης ενώ στην ερμηνεία συμμετέχουν Αγγελική Τουμπανάκη, Παυλίνα Κατσή, Μυρτώ Γκόνη, Κωνσταντίνος Ρεπάνης, Θάνος Λέκκας. Ανάμεσα στα εννιά τραγούδια και ένα μελοποιημένο από τον Νικητόπουλο σονέτο του Σαίξπηρ – μια δουλειά, συνολικά, που δεν φωνάζει για να την ακούσεις, αλλά θα μιλήσει σε εκείνους που δεν εντυπωσιάζονται από τον σαματά (κάθε είδους).
>
