Αλήθεια τώρα, τι θα μπορούσα να προσθέσω εγώ, όταν η επιστήμη μιλάει και εξηγεί γιατί ο άνθρωπος νοιώθει ωραία κοντά στο νερό και γιατί ανταποκρίνεται θετικά και αισιόδοξα μπροστά σε μια φωτογραφία που δείχνει θάλασσα ακόμη και αν δεν βρίσκεται εκείνη την στιγμή στη θάλασσα και ίσως δεν έχει προγραμματίσει καν (να πάει) ή δεν έχει περάσει από το μυαλό του για κάποιο λόγο.
Όταν η επιστήμη δίνει στοιχεία για το τι μας τραβάει στο νερό, πέρα από το ότι είμαστε νερό κατά το 70% – το μυαλό και η καρδιά πιάνουν 73%/κάτι θα ξέρουν/- και είναι το στοιχείο μας το νερό, κάτι που ισχύει και για τα ζώδια της φωτιάς και τους βουνίσιους τύπους.
Αναρωτιέμαι τι θα είχα να συμπληρώσω στα στοιχεία περί των ιόντων που εισπνέουμε σε παραλιακές τοποθεσίες τα οποία καθώς μπαίνουν στο αίμα προκαλούν βιοχημικές αντιδράσεις 
που αυξάνουν το επίπεδο της σεροτονίνης που μαλακώνει την κατάθλιψη και ανακουφίζει από το στρες ενώ δίνει ενέργεια (και ποιος δεν χρειάζεται λίγη ενέργεια παραπάνω), ενώ όταν κοιτάς τον θαλασσινό ορίζοντα νοιώθεις κύμα αισιοδοξίας ακόμη και αν είναι μπουνάτσα και λάδι το νερό. Υπάρχουν αποδείξεις για όλα αυτά.
Δεν θα μπορούσα να προσθέσω τίποτε παρά μόνο μια φωτό, έστω δύο, από τη χτεσινή θάλασσα. Στην μια διακρίνεται και ένας ατρόμητος κωπηλάτης (sup for ever!) που αδιαφορεί για την ώρα (δύση) και την εποχή (Φεβρουάριος).
Περισσότερη επιστήμη ΕΔΩ
