Είχα αρχίσει να κάνω τα φετινά σχέδια για την σανίδα, εκείνη τη μέρα που το νερό ήταν πραγματικά παραπάνω από δροσερό αλλά εκεί στις Νηριίδες όταν δε φυσάει έχεις αίσθηση κανονικού καλοκαιριού και ο ήλιος πέφτει απέναντι ώσπου να δύσει, οπότε, ενώ έκανα τα σχέδια μου εντόπισα _θα μπορούσες να το πεις και καλό οιωνό_ το βιβλίο: SURFING του Jim Heimann (εκδ. Tascen). Η ιστορία του surfing μέσα από εικόνες.
Το surf _δεν θα είχες άδικο να πεις ότι ξεκίνησε και δυο χιλιάδες χρόνια προ Χριστού αλλά πιο σχετικό με το θέμα μας είναι ότι ξεκίνησε κάπου στο 1200 μΧ στη Χαβάη όταν οι κάτοικοι της Ταϊτής που πήγαν στο νησί είχαν πάρει μαζί τους και σανίδες – τα κύματα ήταν ήδη εκεί.
Το επόμενο μεγάλο βήμα/κύμα/στην εξέλιξη της σανίδας, λέει το βιβλίο, ήρθε στη δεκαετία του 1920 όταν ένας ναυαγοσώστης και σέρφερ ονόματι Τοm Blake, πηγαίνοντας στην Χαβάη είχε την ιδέα ότι θα ήταν καλύτερα οι σανίδες να είναι πιο ελαφριές και άρχισε να ανοίγει τρύπες στο μασίφ σώμα τους. Στη Χαβάη πάντα έρχονται ωραίες ιδέες.
Στα 60ς μετά! Τα 60ς είναι η χρυσή εποχή για το surf και δεν χωράει ούτε ψιλό κυματάκι αμφισβήτησης γι’ αυτό, παρότι τα 60ς ήταν η δεκαετία της αμφισβήτησης.
Επαναστατικές surf ιδέες και τολμηρές απόψεις περί του σέρφινγκ βγήκαν στην επιφάνεια και κυρίως αυτή, – γνωστή και ως Επανάσταση της Σερφοσανίδας, με τις σανίδες να μικραίνουν εντυπωσιακά σε μέγεθος, να γίνονται πιο εύκολες στο πήγαινε-έλα, πιο ντελικάτες στον αφρό, πιο πρακτικές στο σπορ και πιο θεαματικές στην απόλαυση.
Τα εξηγεί όλα ο άνθρωπος που έκανε την έρευνα, βούτηξε στα βαθιά και έβαλε το “κυματάκι” του στην Κουλτούρα του Surf και στις παραλίες:
