Όταν έρχεσαι από την καρδιά της μουσικής, έχεις κάνει χιλιόμετρα και δρόμους, έχεις μαζέψει εμπειρίες – μαζεύεις εμπειρίες – κρατάς σημειώσεις, γράφεις, συνεχίζεις, έχεις την κιθάρα σου μαζί και τη φλόγα σου μαζί πάντα. Πάντα φτάνεις κάπου που είναι ωραία. Και από εκεί συνεχίζεις.
Τον ξέρω χρόνια τον Δημήτρη Παπαβομβολάκη, τον γνώρισα μαζί με τον Αντώνη τον αδελφό του στους Replete Brothers, με τον αυθεντικό country ήχο τους σε μια εποχή που εδώ _πλην ελαχίστων εξαιρέσεων_στο άκουσμα και μόνο της λέξης country ξίνιζαν τα μούτρα. Το drive όμως το δικό τους ήταν αληθινό και απόλυτα μουσικό και ο δρόμος, η συνέχεια, έφεραν ακόμη περισσότερα ενδιαφέροντα πράγματα.
Το πιο φρέσκο κομμάτι του Δημήτρη (πρώτη φορά με ελληνικό στίχο) λέει πολύ όμορφα με άλλο τρόπο την μουσική του ιστορία. Και μιλάει γι’ αυτήν ακριβώς την φλόγα που ανάβει σαν ροκ μπαλάντα, που καίει με μελωδικότητα και ένα αεράκι country να φυσάει, φουντώνει με ελληνικούς ήχους, μεγαλώνει κι απλώνεται όπως όλα τα δυνατά τραγούδια που ‘αρπάζουν’ αμέσως στον κόσμο και δεν τα σταματάει τίποτε. Θα το καταλάβεις ακούγοντάς το.
Συνθέτης, τραγουδιστής, παραγωγός ο Δημήτρης, υπογράφει και τους στίχους, την μουσική και την ενορχήστρωση σε επιμέλεια παραγωγής δική του και του μπράδερ, Αντώνη.
(και έχει και ένα Twin Peaks επίπεδο, αν θέλεις να το συνδέσεις με το θρυλικό πια Got a light? )
