Διαβάζω με ανατριχίλα. Διαβάζω για την ωμότητα, για την κτηνωδία, διαβάζω για τις business as usual μπροστά στην φρίκη του φασισμού. Για τους εκβιασμούς, τους μηχανισμούς του παρασκηνίου και τις ευκαιρίες που τα αρπακτικά του χρηματοοικονομικού συστήματος είδαν στον πόλεμο.
Διαβάζω την Ημερήσια Διάταξη του Éric Vuillard.
Στις 20 Φεβρουαρίου του 1933, είκοσι τέσσερις βαρόνοι της γερμανικής βιομηχανίας πήραν μέρος σε μια σύσκεψη με υψηλόβαθμους αξιωματούχους του ναζιστικού καθεστώτος, με στόχο, να «περάσουν από το ταμείο» και να χρηματοδοτήσουν το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα και τον Χίτλερ.
Ποιοι ήταν εκεί; Γνωστοί μας.
«…αυτοί δεν λέγονται ούτε Σνίτσλερ , ούτε Βιτσλέμπεν, ούτε Σμιτ, ούτε Φινκ, ούτε… όπως θέλει να μας κάνει να πιστεύουμε το ληξιαρχείο» – γράφει ο Vuillard – «Λέγονται Basf, Bayer, Agfa, Opel, IG Farben, Siemens, Allianz, Telefunken …”
«Και στέκονται εκεί ατάραχοι, σαν είκοσι τέσσερις αριθμομηχανές μπροστά στις πύλες της κολάσεως». Δεν θα χαλάρωσαν τον κόμπο της γραβάτας, δεν θα κατάπιαν το σάλιο τους ούτε μία φορά.
Φαντάζομαι την σκηνή. «Μια από τις πιο απίθανες και γκροτέσκες όλων των εποχών».
O Vuillard μας βάζει στα παρασκήνια της Ιστορίας και επιβεβαιώνει αυτό που ξέρουμε- καμία δεύτερη σκέψη στο κεφάλι τους…καμία ανησυχία για τους κίνδυνους που θα γεννούσε το μυαλό ενός ψυχοπαθούς εξουσιομανή.
Οι μεθοδεύσεις του Χίτλερ απέναντι στην Αυστρία, η προπαγάνδα, η χαλαρή στάση της Ευρώπης, τα πρόσωπα και οι σκιές και οι ρόλοι που έπαιξαν, είτε επειδή φοβήθηκαν, είτε επειδή δεν εκτίμησαν σωστά, είτε επειδή άργησαν να αντιδράσουν_η Ιστορία δηλαδή, περνάνε από την πένα του Vuillard, σαν αστυνομικό μυθιστόρημα. Με την ανατριχιαστική υπενθύμιση στο σώμα κάθε λέξης, :βασίζεται σε αληθινά γεγονότα.
*εξαιρετική μετάφραση του Μανώλη Πιμπλή, ένας ακόμη λόγος για #must read.
Ημερήσια Διάταξη του Éric Vuillard, από τις εκδόσεις Πόλις.