Αυτό στο υπογράφω. Πως όσοι βρέθηκαν στην Πλατεία Νερού/που πιο…Νερού δεν έχει/εκείνο το Σάββατο (23 Ιουνίου) δεν πρόκειται να ξεχάσουν τη συναυλία.
Γιατί ο Nick Cave ήταν ακόμη μια φορά εξαιρετικός, απόκοσμα συναρπαστικός, εντυπωσιακά συγκινητικός και δυναμικός και όσα είναι ο Cave κάθε φορά, ίσως και λίγο πιο πολύ (αλλά κάθε φορά λέω έτσι). Και δεν θα ξεχάσουν τη συναυλία γιατί η καταιγίδα, τα νερά, ο αέρας, τα αστραποβρόντια, την απείλησαν για τα καλά, αλλά δεν τη νίκησαν. Το Ejekt νίκησε και με αντεπίθεση στα νερά.
Για κάμποση ώρα ωστόσο κάτω από μια τέντα του Everest που όλο και υποχωρούσε από το βάρος του νερού, μουλιάζαμε για τα καλά. Έριχνε καρέκλες και η συνέχεια δεν φαινόταν καλή. ‘Ωσπου σταμάτησε η βροχή. Και οι λίμνες στην Πλατεία του Νερού άρχισαν σιγά σιγά να στεγνώνουν…
Και μετά σχεδόν στεγνώσαμε και εμείς και έγιναν αυτά τα συναρπαστικά που διαβάζετε εδώ: Nick Cave – απογείωση μετά την καταιγίδα
