Δεν πάει καλά.
Είναι σα να ξύπνησαν οι κακοί του σινεμά, οι παρανοϊκοί του James Bond και του Batman, είναι ο διάολος που κερδίζει τον ένα γύρο μετά τον άλλο έτσι όπως έλεγε με στόμφο και περηφάνια o Al Pacino στο Devil’s Advocate.
Μα διάολε στη Βραζιλία;!
Το κακό μεταμορφωμένο και με γυμνό πρόσωπο την ίδια στιγμή. Να κομπάζει για τη νίκη του στο νότιο ημισφαίριο, να κλωτσάει μέχρι θανάτου πεσμένο και ανήμπορο ένα παιδί στο κέντρο της Αθήνας, το μίσος για τον άλλον άνθρωπο να κερδίζει τις εκλογές.
Καρικατούρες που είχαμε για πλάκα αποφασίζουν για την τύχη μας.
Καρβουνιάζουν τον πλανήτη, μοιράζουν όπλα και τρόμο για όλο και πιο κλειστές, φοβικές κοινωνίες. Ο εφιαλτικός κόσμος της φαντασίας, όλο και πιο πραγματικός.
Πού έγινε το πιο σοβαρό λάθος, ποια στροφή πήραμε πιο στραβά; Λογική και δημοκρατία στα σχοινιά. Ο κόσμος σε μια μεγάλη παγίδα από ψέματα και κόλπα εξουσίας.
Το κορίτσι της Ιπανίμα έμεινε στήλη άλατος και ο Socrates δεν είναι εδώ. Ούτε – έστω – ο Sting να βάλει μια φωνή για τα δάση του Αμαζονίου…
