Όσοι έχουν βρεθεί κάτω από σκοτεινό και ξάστερο ουρανό σίγουρα θα έχουν δει ένα λευκό νεφελώδες σχηματισμό να διασχίζει τον ουρανό.
Οι αρχαίοι τον ονόμαζαν Γαλαξία, από το γάλα της Ήρας που χύθηκε στον ουρανό καθώς θήλαζε τον νεογέννητο Ηρακλή.
Πολλά ονόματα και μυθικές διηγήσεις είχαν επιστρατευθεί για να εξηγήσουν το παράδοξο αλλά και πανέμορφο αυτό θέαμα.
Τη δεκαετία του 1920 μόλις διαπιστώσαμε ότι ο δικός μας Γαλαξίας δεν ήταν παρά ένας από τους πολλούς γαλαξίες στο Σύμπαν.
Πολλοί σπειροειδείς γαλαξίες στο κέντρο τους έχουν μπάρα. Ακόμα και ο γαλαξίας στον οποίο ανήκει το δικό μας ηλιακό σύστημα Milky Way Galaxy πιστεύεται ότι έχει μία όχι και τόσο έντονη κεντρική μπάρα.
Ο γαλαξίας NGC 1672, που έχει μια έκταση στα 75,000 έτη φωτός, φαίνεται με εντυπωσιακές λεπτομέρειες στην εικόνα αυτή του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble Space Telescope που αιχμαλώτισε το φως του μετά από ταξίδι 60 εκατομμυρίων χρόνων προς την Γη!
Ο NGC 1672, βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμού Dolphinfish (Dorado), και μελετάται για την συμμετοχή της κεντρικής μπάρας ενός σπειροειδούς γαλαξία στην διαδικασία της αστρικής γέννεσης στις κεντρικές περιοχές του γαλαξία.
Διακριτές στην πανέμορφη αυτή φωτογραφία είναι:
Α. οι μαύρες νηματοειδείς γραμμές σκόνης , δηλαδή οι περιοχές σκόνης και αερίων υψηλής πυκνότητας, που απορροφούν το ορατό φως του γαλαξία και για τον λόγο αυτό φαίνονται σκοτεινές συγκριτικά με τον υπόλοιπο γαλαξία.
Β. Τα νεαρά αστρικά σμήνη με τα λαμπερά μπλε άστρα τους.
Γ. Τα κόκκινα νεφελώματα εκπομπής με το αέριο υδρογόνο να ακτινοβολεί και να κυριαρχεί στο κέντρο του γαλαξία.
Δ. η μακριά φωτεινή μπάρα άστρων κατά μήκους του κέντρου του γαλαξία,
Ε. και τέλος έναν λαμπρός ενεργός πυρήνας που μάλλον φιλοξενεί μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα.