Όλοι συμφωνήσαμε σ’ αυτό: ότι έλειπε ο Francis Underwood από τον τελευταίο κύκλο που είδαμε του House of Cards. Βέβαια δεν έλειπε γιατί όλο το στόρι έτρεχε γύρω από την απουσία του και η Μadame President, η Claire, είχε όλα τα φόντα να συνεχίσει την παράδοση.
Το μεγάλο πρόβλημα της σειράς ήταν ότι την ξεπέρασε η Προεδρική Πραγματικότητα (και η κάθε μέρα που την ξεπερνάει).
– Μπορεί να γράψαμε για τα 50 χρόνια του White Album των Beatles αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα δεκαπέντε χρόνια που συμπληρώνει το Black Album του Jay –Z μας αφήνουν αδιάφορους. Που έχει και τα “99 Προβλήματα” μέσα του. ΕΔΩ.
– Μου έχει αρέσει πάρα πολύ. Nομίζω ότι είναι από τα πιο πλήρη, πλούσια, εμφατικά και ψαγμένα άλμπουμ που βγήκαν πρόσφατα. Ανεξάντλητο. Με guests από Dr Dre ως Kentrick Lamar και από Snoop Dogg ως J. Cole. Το Oxnard. Του Anderson .Paak.
Kαι προσθέτω: Το Oxnad είναι το πιο πρόσφατο από την beach series του Anderson .Paak μετά το Venice (2014) και το Malibu (2016). Απλά κοιτάξτε γύρω. Δικό μας 😉
Και τώρα:
– Το vintage πρόσωπο της τεχνολογίας.
Γιατί όταν βλέπω ένα πικάπ κολλάω, ή γιατί θα έκανα άνετα δώρο ένα βιουμάστερ ακόμη και αν ήταν σίγουρο ότι ο παραλήπτης του θα με κοίταζε με βλέμμα ‘τι ‘ν τούτο τώρα?” Ας απαντήσουν οι ψυχολόγοι.
Το ίδιο, πάντως, έχει πάθει και ο Τom Ollivier που παίζει με τα brands και την ιδέα τα πιο διάσημα από αυτά να «ζούσαν» σε μια άλλη εποχή. Τι θα ήταν τo Spotify; Και το Netflix; ε; Κάτι σαν αυτό ΕΔΩ.
–Καμία τύχη, κανένα όνειρο, μονοτονία, μουντάδα, σιωπή.
Στο Γκρέιβσεντ του Μπρούκλιν δεν συμβαίνουν πολλά. Εκτός από τότε που κάποια συμβαίνουν, που επιστρέφουν και γραπώνονται στο παρόν. Η σκοτεινή όψη του noir θα σου έλεγα. Αλλά διάβασέ το και θα δεις. Του Γουίλιαμ Μπόυλ το “Gravesend”, σε μετάφραση της Άλκηστις Τριμπέρη. Από τις εκδόσεις «Πόλις».
*Iggy Pop καλοκαιρινός στο Release Festival. Και η είδηση: θα φοράει πουκάμισο. #fake_news.
*Πώς μπορείς να βάλεις στην ίδια πρόταση ΣΝΑΚΣ και ΨΗΛΑ ΤΑΚΟΥΝΙΑ; Έτσι : σνακς και ψηλά τακούνια.