Προσπάθησα. Να ξέρεις προσπάθησα. Συνήθως ακουμπάω στις λέξεις και προσπάθησα πάλι να το κάνω αλλά γκρεμίζονταν αυτές και έπεφτα κι εγώ μαζί. Γιατί έφυγε η Αντουανέττα.
Και εγώ προσπαθώ αλλά δεν τα καταφέρνω. Λέω μέσα μου όσα μου λένε, πως πέταξε σαν το πουλάκι, πως θα βρει τον Τάκη της και όλα αυτά. Αλλά, δεν ξέρω, όλα πονάνε.
Είχα την τύχη να έχω δίπλα μου γονείς αυτούς τους δυο ξεχωριστούς ανθρώπους και όλη την αγάπη του κόσμου. Αγάπη να μοιράζουν σε όλη τους τη ζωή, να νοιάζονται για τους άλλους πάντα. Και έφυγε και η Αντουανέττα τώρα…και είναι πολύ δύσκολα. Και το προσπαθώ να ξέρεις. Καθώς έρχονται σιγά σιγά και οι ιστορίες να πονέσουν, να χαϊδέψουν, να γλυκάνουν με εκείνο το χαμόγελό της μαζί, που δεν υπάρχει άλλο σαν κι αυτό.