Ο ήχος μας κυνηγάει. Έχει κολλήσει στα αυτιά μας. Μάτια στο δρόμο.
Βορειοδυτική Alabama. The Shoals.
Έχουμε ήδη αφήσει πίσω μας τα Muscle Shoals Studios – δείτε ΕΔΩ – (που όμως τίποτε στ’ αλήθεια δεν έχουμε αφήσει πίσω μας, τα φορτώνουμε μαζί μας όλα και πάμε) και έχουμε μπροστά μας τα διάσημα και ιστορικά Fame. Where It All Started – το λέει και η επιγραφή.
Η μουσική οδηγεί.
Σε αυτές τις τέσσερις μικρές, ενωμένες μεταξύ τους πόλεις, Muscle Shoals, Florence, Tuscumbia και Sheffield που μοιάζουν σα να είναι μία. Μία, με δυο από τα πιο θρυλικά στούντιο ηχογράφησης στην ιστορία της μουσικής, πύργοι ελέγχου της κυκλοφορίας τους.
Τα Fame φαίνονται από το δρόμο.
Εύκολο και να φτάσεις ως εκεί.
‘Eχουμε σταματήσει έξω ακριβώς από την είσοδό τους. ‘Ενα ξύλινο σπίτι πάνω σε έναν επαρχιακό δρόμο. Κανείς εκεί. Σπρώχνουμε την πόρτα. Τα Fame δεν είναι κλειστά.
Αν και σε λίγο σκοτεινιάζει και η Αλαμπάμα έχει περάσει στο βραδινό της με μπύρα μπροστά στην τηλεόραση, στα Fame δουλεύουν. Είναι μουσικοί εκεί και περιμένουν να ηχογραφήσουν. Ένας τύπος κουρδίζει την κιθάρα του στον καναπέ. Οι υπόλοιποι είναι αραχτοί μέσα. Σε ένα άλλο δωμάτιο. Που βγάζει και σε ένα άλλο δωμάτιο. Πιο μέσα.
Ο άνθρωπός μας, αυτός που σηκώνει το κεφάλι από τις σημειώσεις του και μας χαρίζει την προσοχή του, μας λέει ότι έχουν πολλή δουλειά_-να δείτε γύρω!, δείχνει_ και ότι έχει περάσει η ώρα της ξενάγησης για το κοινό, αλλά, μια και φτάσαμε ως εκεί, θα μας χαρίσει λίγο από το χρόνο του. 10 δολλάρια ο καθένας. Περάστε.
Περάσαμε. Ανάμεσα σε κονσόλες, παλιές και νεότερες, ντραμς, πλήκτρα σε διάφορα στάδια της ζωής τους, όλα με την FAME αύρα των μεγάλων ηχογραφήσεων και φανταζόμαστε την Aretha μπροστα στο μικρόφωνο, τον Little Richard, τον Wilson Pickett την Etta James, την Bobbie Gentry να περνάνε δίπλα μας.
Ο άνθρωπός μας, βιαστικός λίγο_γιατί, είπαμε, δούλευαν εκεί_ μας είπε _ναι και αυτός_ ότι πολλά χρωστάνε στο ντοκιμαντέρ για τα Στούντιο που ζέστανε το ενδιαφέρον και ζωντάνεψε τα πράγματα…Και κανονικά θα έπρεπε να παιζόταν συνέχεια κάπου στην Alabama (αυτό το λέω εγώ) ή ίσως μια φορά την εβδομάδα-κάθε Παρασκευή βράδυ ίσως (κι αυτό) για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι (αυτά τα λέει ο κόσμος).
Οι τοίχοι και οι φωτογραφίες πάντως έλεγαν και την ιστορία των νεώτερων Fame χρόνων …Alison Krauss, Aloe Blacc, Jason Isbell and the 400 Unit, Matisyahu, Band of Horses, Drive by Truckers και…και…και τι να λέμε! Άκουσα τις κουρτίνες να ψιθυρίζουν ρεφρέν και τα πατώματα να στέλνουν μελωδίες στις σόλες των παπουτσιών μας.
Και προσπάθησα να αναγνωρίσω κάποιον από τους μουσικούς που μπαινόβγαιναν, όση ώρα κάναμε το τουρ μας, δεν αναγνώρισα κανέναν, αλλά σίγουρα θα ήταν ανάμεσά τους φίλοι του Jason Isbell ή κάποιοι που είχαν ηχογραφήσει με τους Band Of Horses. Και τα δύο αυτά μου φαίνονταν πολύ πιθανά.
Η πινακίδα έγραφε: «Hippies Use Frontdoor».
Και δεν άφηνε περιθώρια για παρερμηνείες, αν και η μπροστινή από την πλαϊνή πόρτα, πολύ μικρή διαφορά είχε. Χίπις δεν κυκλοφορούσαν εκείνη την ώρα, αν και ποτέ δεν ξέρεις πού μπορεί να κρύβονται.
Πήγαινε στο μεταξύ σχετικά αργά και παρότι πρόγραμμα δεν είχαμε _freestyle baby!_ θα βοηθούσε να τρώγαμε κάτι. Σωστά; Από πουθενά δεν ακούστηκε αντίρρηση.
Απέναντι ήταν ένα Ruby Tuesday’s. Δεν το σκεφτήκαμε πολύ. Και on the road again. Και να δείτε τι γίνεται παρακάτω…Stay with us #road trip.
