Baltimore, part 3 λοιπόν.
Μικρή παράκαμψη, δηλαδή, το μέρος δεύτερο έρχεται αμέσως μετά, αλλά λόγω κάποιων καθυστερήσεων στο δρόμο, μπαίνει εμβόλιμο το τρίτο μέρος. Μέσω Θεσσαλονίκης. Ελπίζω να έχω την κατανόησή σας.
John Waters. Γέννημα – θρέμμα και περήφανο τέκνο της ωραίας Βαλτιμόρης. Από το ένα λιμάνι στο άλλο _Θεσσαλονίκη – σα να ξετυλίγεις ταινία.
Καθώς τον παρατηρώ να ξετυλίγει την πρόζα του This Filthy World, τον φαντάζομαι να κάνει διάφορα επαγγέλματα.
Θα μπορούσε να ήταν οδηγός της DHL. Θα μπορούσε να ήταν και πιλότος. Να είχε το μανάβικο της γωνίας (πριν αυτό γίνει pub), θα μπορούσε να ήταν ναυτικός σε ποντοπόρα πλοία και να κάπνιζε πίπα μετρώντας τα κύματα. Θα μπορούσε να ήταν διευθυντής της εφημερίδας Τα Νέα του Κόσμου (με τον τίτλο ίσως γραμμένο ανάποδα). Το τελευταίο είναι το αγαπημένο μου.
Ο, τι και αν έκανε ο Waters θα είχε βρει τον τρόπο να κάνει το Pink Flamingos και το Female Troubles, το Cry Baby, το Serial Mom, το Dirty Shame, θα μας είχε συστήσει την Divine… Kαι θα είχε σίγουρα- πάντα – αυτό το μουστακάκι.
Αν θέλαμε ο κόσμος να είναι πιο σοβαρός και πιο δίκαιος, θα είχαμε περισσότερους John Waters.
John Waters @ Thessaloniki -Photo by Motionteam
Θα είχαμε περισσότερο καλό κακό γούστο. Αλλά μας έλαχε να μας κυβερνούν bad hairdos και άγρια βλέμματα με τρομακτικά issues. Αν θέλεις να ξεκουρδίσεις όλο αυτό το σύστημα, πρέπει να είσαι σε ετοιμότητα. Δεν ξέρω άλλο τρόπο. Και να το κάνεις φυσικά. Αβίαστα. Και συνειδητά. Σαν μια επανάσταση του καλού κακού γούστου.
Ο John Waters ξυπνάει κάθε πρωί στις 6 και διαβάζει 5-6 εφημερίδες.
I am never bored, είπε στο masterclass. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς βαριούνται οι άνθρωποι! Το βρήκα ενδιαφέρον. Όλο και πιο συχνά ακούω τελευταία, ειδικά παιδιά, να λένε ότι βαριούνται. Να θέλουν συνεχώς να κάνουν κάτι. Να είναι απασχολημένα με κάτι. Αν δημιουργηθεί ξαφνικά κενό, τα χάνουν. Ζητάνε την ασφάλεια της απασχόλησης, τού να κάνουν συνεχώς κάτι. Ο κενός χρόνος, ο άδειος χρόνος, είναι δημιουργία. Και καμπανάκι! Είναι αυτό που πάνε να μας κλέψουν.
Επιστρέφω στον εκλεκτό μας John Waters, που έκανε το ενδιαφέρον, φετινό 60ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ακόμη πιο ενδιαφέρον. Απολαυστικός κάθε στιγμή.
Θα ήθελε, είπε, την Meryl Streep να παίξει σε ταινία του. Μπορεί να κάνει τα πάντα, αυτή η γυναίκα, θα ήθελα να την δούμε να παίζει και με Baltimore accent !. Ποιόν άλλον θα ήθελε; Τον Justin Bieber.
Τού αρέσει να ψάχνει περίεργα βιβλία.
Αγαπημένο του βιβλιοπωλείο το Kayo Books στο Σαν Φρανσίσκο. Μπορείς να βρεις βιβλία που δεν βρίσκεις αλλού. Περίεργα, τρελούς τίτλους, διεστραμμένους – και σίγουρα δεν έχει παιδική γωνιά. Την επόμενη φορά στο city by the bay δεν θα πάω μόνο City Limits, το οποίο πια θεωρείται τουριστικός προορισμός, αν και για να είμαι ειλικρινής έχει ακόμη το vibe. To beatniks vibe. Που όλο το Σαν Φρανσίσκο το έχει. Αν θέλεις να το δεις.
Ο John Waters είναι και το πρόσωπο της διαφήμισης της NIKE φέτος.
Και αυτό, είπε, του φαίνεται το πιο αλλόκοτο απ’ όλα! Αλλά μπράβο στη Νike που έκανε την διαφορά (γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερο κλισέ από το να πάρεις έναν ακόμη ράπερ για να διαφημίσει ένα ακόμη σνίκερ).
Baltimore
rules!
Τον ρώτησα για την μουσική- καθότι ως γνωστόν και εξαιρετικός compiler – απάντησε πως έχει πια τους «κατασκόπους» του που τον ενημερώνουν για τις τελευταίες εξελίξεις. – Δε νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που να γνωρίζει αυτή την στιγμή και τα δέκα του top 10 του billboard .
Eίχα και ένα από τα CD μαζί μου – με Χριστουγεννιάτικα κομμάτια διαλεγμένα από τον ίδιο. Μου το υπέγραψε. Το Χριστουγεννιάτικο γούστο αναβαθμίστηκε αμέσως.
