Αυτό. Θα το λέω αυτό, όχι πανδημία. Θα το λέω αυτό, όχι πανικό. Θα το λέω αυτό, όχι καινούργιο κόσμο. Θα λέω ότι αυτό που μας συμβαίνει δεν μας ταρακουνάει αρκετά.
Ακούω ακόμη ροχαλητά.
Ακούω θεωρίες μπροστά στις παγωμένες εικόνες φρίκης. Ακούω μπουρδολογίες και τοποθετήσεις μπροστά στους διαδρόμους των ΜΕΘ. Ακούω οικονομικά σχέδια την ώρα που είμαστε ακόμη πολύ πίσω σε σχέδια της ζωής, σε ανάσες.
Και αυτό αλωνίζει και θερίζει.
Και αυτό, φαίνεται ότι ακόμη δεν φτάνει να σε κάνει να δεις τα πράγματα αλλιώς. Από άλλες γωνιές, με άλλες αξίες, με άλλη σειρά, με άλλες προτεραιότητες. Που έτσι κι αλλιώς η επόμενη μέρα θα τις στρώσει μπροστά μας. Αν τα καταφέρουμε και φτάσουμε ως εκεί.
