Κλειστά όλα, δουλειά από το σπίτι, η ζωή όπως την ξέρουμε αναστέλλεται προσωρινά (;). Η νέα κανονικότητα, με τα χαρακτηριστικά μιας παλιάς, μας βάζει κανονικά στην Twilight Zone όπου, είχαμε άλλωστε διακτινιστεί από πιο πριν και δεν το είχαμε καταλάβει. Μάλλον.
Έκλεισαν και τα καφέ, εστιατόρια, ταβέρνες, ψαροταβέρνες, μπαρ, κλαμπ, πιτσαρίες – delivery only- και άλλα που μαζεύουν κόσμο και (προ)χτες ήταν φίσκα με ξένοιαστες συναναστροφές και εκτενείς κορονοϊο-κεντρικές αναλύσεις. Κόπηκε κι η μπάλα, βλέπεις.
Κοίταξα και από το παράθυρο της Φανερωμένης. Των Χαιρετισμών.
Όχι πολλοί, αλλά πιστοί εκεί, απτόητοι, προσηλωμένοι. Μια κυρία φιλούσε την εικόνα. Καλώστην, είπα.
Στο καπάκι, ιερέας με ψεκαστικό αντισηπτικό σκουπίζει την εικόνα. Καλώστον. Κανονικότητα; Βοήθειά μας.
Επιχείρηση «καθαρά χέρια» συνεχίζεται.
