Κάτι – όχι κάτι, πολλά πήγαν πολύ λάθος.
Κάποιος – όχι κάποιος, πολλοί, όλοι μας – κάναμε τεράστια λάθη. Όσο πέφταμε από τα σύννεφα, τέρατα ξετρύπωναν.
Yπάρχουν τέρατα;
Μπορεί να υπάρχουν τέρατα ανάμεσά μας; Σε πολιτισμένες κοινωνίες;
Και να τα, να κυνηγάνε τους κυνηγημένους από τη μοίρα, να πνίγουν τις κομμένες ανάσες, να κάνουν παιχνίδια με τις ψυχές, να στέκονται στον καθρέφτη και να περηφανεύονται για κατορθώματα-τέρατα, τα τέρατα.
Άνθρωποι στα σύνορα και ζωές σε σάκους. Ακραίοι, τρομακτικοί εκβιασμοί, που θα’ χαν θαφτεί στις πιο σκοτεινές σελίδες της Ιστορίας. Τέρατα στα σκοτάδια. Και ο πολιτισμένος κόσμος – πολιτισμός sur mesure – συμπαραστέκεται. Ντροπή. Και νύχτα βαθειά.
