Κρυφή χαρά, καλυμμένα χαμόγελα.
Μην το πεις πουθενά, πες το σ’ όλους, δεν με νοιάζει και ποιος νοιάζεται;
Πέτα τις γιορτές απ΄το τρένο. Φόρτωσέ τες στον κόκορα. Στρίμωξέ τες στο πατάρι. Χώστε τις στην καταπακτή.
Κρυφή χαρά, φανερωμένη. Μεθεόρτια κέφια. Και αυτά- oh please!- σε lockdown mode.
Να πας στο Δουβλίνο και οι pub να είναι κλειστές. Να πας στην άκρη του κόσμου και να έχει πάει αυτή πιο πέρα.
-Τότε, που λες, κοιτάξαμε ο ένας τον άλλον στα μάτια_ στα μάτια είπαμε!_ και βουτήξαμε στα νερά.
Να δεις που θα έχω γίνει χειμερινή κολυμβήτρια και δεν θα το ξέρω. Μα τι ωραία θάλασσα που ήταν! Έξτρα εξαίσια, της πρώτης του χρόνου.
