Μπορεί να είναι εθισμός. Δεν ξέρω. Μπορεί να είναι ότι θέλεις να τραβήξεις το χαλί της ιστορίας και να μπλέξεις. Πας γυρεύοντας μπελάδες. Το ζητάει ο οργανισμός σου. Καθάρματα όλοι. Ο ένας χειρότερος από τους άλλος. Ο μόνος καλός, αυτός που δεν τον έχεις γνωρίσει καλά ακόμη. Μυρίζει μπαρούτι.
Έτσι διαβάζω James Ellroy.
Έτσι μπαίνω στις σκοτεινές του νύχτες. Λος Άντζελες, πόσο πιο εμπιστευτικό! Στο είπα. Σκέτος μπελάς. Αλλά μήπως δεν το ξέρεις; πόσο βρώμικο είναι το σύστημα. Και εκεί ! Εκεί που η αληθινή ιστορία γίνεται ένα με το fiction σε μια αξιοθαύμαστη μαεστρική μυθοπλασία, ξέρω πολύ καλά ότι όλα είναι αληθινά. Πάντα είναι. True story. Τελεία.
Μόλις τέλειωσα τη Θύελλα.
Η Θύελλα είναι η συνέχεια του Perfidia. Δηλαδή είμαστε στην δεύτερη τετραλογία του Λος Άντζελες. Στο είπα. Όλα έχουν σχέση, όλα είναι και μοναδικά. Καθρέφτης της Ιστορίας. Έτσι γράφει ο Elroy.
Ιανουάριος 1942. Λος Άντζελες μετά το σοκ του Περλ Χάρμπορ. Τίποτε δεν είναι υπόθεση ρουτίνας, όλα έχουν σχέση με το μεγάλο χάος. Το μεγάλος χάος είναι παντού. Ένα πτώμα που ξεβράζει η καταιγίδα στο Γκρίθιφ Παρκ είναι η άκρη (μια άκρη) του νήματος για να μπεις στο χορό. Εγκληματίες, καιροσκόποι, βρώμικοι μπάτσοι, ρατσιστές, προδότες, ο πόλεμος ξεβράζει σωρό, ναζί, κομμουνιστές, σαλτιμπάγκοι των περιστάσεων τσαλαβουτάνε στα βρομόνερα του πολέμου.
Πρώτη κίνηση, αν θες μια πρόταση:
Πήγαινε κατευθείαν στο τέλος. Όχι της ιστορίας. Μετά από αυτό. Στους «Χαρακτήρες του βιβλίου».
Όλη η κομπανία, όλος ο θίασος εδώ. Εκλεκτές επανεμφανίσεις, πρεμιέρες και πάει λέγοντας.
Θαύμασε μπουμπούκια: Σαλβαδόρ Αμπασκάλ: πραγματικός Μεξικάνος φασίστας. Χιντέο Ασίντα (μεγάλη μούρη αυτός, θα δεις): Αστυνομία του Λος Άντζελες και ειδική υπηρεσία πληροφοριών του στρατού. Ντάντλεϊ Σμιθ (καλώς τον μας, κι ας άργησε/που δεν άργησε, παντού χωμένος): αρχιφύλακας στην αστυνομία του Λος Άντζελες και μέλος ειδικής υπηρεσίας πληροφοριών του στρατού. Μην σου τύχει. Τυγχάνει να έχει κόρη την Ελίζαμπεθ Σορτ (αν σου λέει κάτι το όνομα) .
Ψυχοπαθείς δολοφόνοι, πιστολέρο, εκβιαστές απατεώνες ολκής. Αλλά και ο Όρσον Γουέλς, παρακαλώ. Στους μπελάδες και αυτός. Λοιπόν, αυτοί και ένα σωρό άλλοι τέτοιοι, είναι η παρέα σου. Κάποιους τους ξέρεις ήδη – αν διαβάζεις τα βιβλία του.
Τώρα είσαι στο μυαλό του James Ellroy. Να θυμάσαι, εσύ το ζήτησες. Όλα είναι ξεκάθαρα πια. Απόλαυσε 884 σελίδες αληθινής λογοτεχνίας. Απόλαυσε τον μαγικό κόσμο που ζωντανεύει με τον καλύτερο και πιο συναρπαστικό τρόπο η θαυμαστή μετάφραση του Μιχάλη Μακρόπουλου.
Ρίχνε, καλού-κακού ματιές πίσω απ΄ την πλάτη σου. Γιατί όπως έλεγε κι ο άλλος… Αν ψάχνεις για μπελάδες ήρθες στο σωστό μέρος.
>James Ellroy, Θύελλα (εκδ. Κλειδάριθμος)
