Ο John Antono μπροστά στην Αποστολή του (The Mission)
Πού είχαμε μείνει;
Στην οδό Σκυλοσόφου με τα πορτρέτα των δύο αναρχικών Σάκο και Βαντσέτι;
Στο Σινεμά ο Παράδεισος, στον τοίχο της Μ. Αλεξάνδρου; Στο ντοκιμαντέρ του μεγάλου Tornatore;
Όπου και αν είχαμε μείνει, υπάρχει συνέχεια.
Συνέχεια στην γνωστή (σε όλον τον κόσμο πλέον) ιστορία αγάπης της Λάρισας με τον Ennio Morricone. Στα έργα και τις ημέρες του Συλλόγου Φίλων Μουσικής Ennio Morricone Ελλάδας – που έχει βάλει την πόλη στο σύμπαν του Ennio και που δεν σταματά να απλώνεται σε όλο και περισσότερες Μορικονικές δράσεις. Δημιουργώντας Τέχνη και πολιτιστικά ερεθίσματα. Ταξιδεύοντας με το έργο του, έχοντας κερδίσει και την καρδιά της Ρώμης.
Φώτα τώρα εδώ:
Η έκθεση Sketching Ennio: Ennio the Cinephile, στον εκθεσιακό χώρο Speak Easy του Kubrick Pure Social Club, στην πλατεία Ταχυδρομείου στη Λάρισα – είναι το πλούσιο, ζωηρό, ξεχωριστό νέο επεισόδιο.
26 δημιουργοί κόμικς – στους οποίους απευθύνθηκε ο Σύλλογος – εμπνεύστηκαν από τις ταινίες που έχει γράψει μουσική ο Ennio Morricone – και φιλοτέχνησαν από μία μονοσέλιδη ιστορία.
Η μουσική, οι εικόνες, το συναίσθημα, οι εποχές, οι ιστορίες, τα πρόσωπα πυροδότησαν φανταστικές δημιουργίες – διαφορετικές ‘γραφές’ , εντυπωσιακά έργα, προσωπικές ματιές και αποκαλύψεις. Και ο Maestro και το έργο του ‘ζωντάνεψαν” μέσα από τα απογειωμένα πενάκια των είκοσι έξι.
Αναζήτησα τον ενορχηστρωτή. Και παράλληλα το νήμα της αφήγησης.
Ο John Antono – πολυδιάστατο έργο, από πιο σημαντικούς Έλληνες δημιουργούς -“αστέρι”, έμπνευση, ιδέες, σχέδιο. Και: ήδη στον κόσμο του Maestro – με το δικό του Io Ennio… Kόμικς για τον συνθέτη. Εμπνευσμένο από πραγματικά γεγονότα της ζωής του, από τα πρώτα βήματα ως την παγκοσμιότητα και την διαχρονικότητα του έργου του. O Antono o ίδιος (διόλου τυχαία) θαυμαστής του Ennio. Από παλιά.
Σαν συνέχεια, ή και σαν εξέλιξη της έκθεσης, έχουμε τώρα μια ακόμη μεγαλύτερη εικόνα. Με τις υπογραφές των 26!Είκοσι έξι διαφορετικές εμπνεύσεις από το έργο του Morricone και τις μουσικές που είχε γράψει για ταινίες. Ο Antono ήρθε σε επαφή με τους καλλιτέχνες. Ανταπόκριση άμεση, ενδιαφέρον, τα πενάκια έπιασαν δουλειά. Δημιουργός και ταινία.
«Είναι μια ιστορία σε εξέλιξη – μου λέει ο John Antono για την γνωριμία και την επικοινωνία με τον Σύλλογο, και την ψυχή του συλλόγου τον Κωνσταντίνο Παπακώστα – από το 2017 που έγινε η γνωριμία μας και πραγματικά εντυπωσιάστηκα από το πάθος που είχε αυτός ο άνθρωπος για την προσωπικότητα, την μουσική, την φιλοσοφία του συνθέτη. Ο Κωνσταντίνος είχε αρχικά την ιδέα και καταλήξαμε να δημιουργήσουμε μια ατομική έκθεση, την Io Ennio, βασισμένη σε συνεντεύξεις του, αλλά και στη νεκρολογία που είχε γράψει ο ίδιος για τον εαυτό του…ξεκινώντας με το Io, Ennio,/Εγώ ο Ennio. Kαι ξεκίνησα να κάνω την μεταφορά της ιστορίας του σε κόμικς”
“Τώρα έχουμε μια συλλογική έκθεση, ένα διαφορετικό αφιέρωμα , με άξονα το πώς οι Έλληνες δημιουργοί κόμικς αποτυπώνουν την έμπνευση και τα συναισθήματά τους, ξεκινώντας από την ταινία που επιλέγουν, με την μουσική του Maestro βέβαια, για να εμπνευστούν και να εκφραστούν. Και εδώ συναντιόνται τρεις μορφές τέχνης. Η μουσική, ο κινηματογράφος, το σχέδιο.
Μερικά πράγματα δεν είναι τυχαία.
Ο Antono βρισκόταν ήδη σε συχνότητα Morricone, πολύ προτού συναντήσει στο δρόμο του τον Σύλλογο.
«Από πολύ μικρός, από τον πατέρα μου που τον αγαπούσε πολύ και βλέπαμε μαζί ταινίες με τη μουσική του. Από πολύ μικρός ήμουνα γνώστης. Με ενδιέφερε ο Morricone. Και ήταν τεράστια η έκπληξή μου όταν συνάντησα τον Σύλλογο».
Θα ακούσεις να μιλάει για τους «ανεξάντλητους δρόμους δημιουργικότητας που αποκαλύπτει η μουσική του Ennio που τον συγκινεί”.
“Είναι Μουσική που απευθύνεται στην ψυχή και που γεννάει εικόνες. Ο Μorricone έγραψε για την δική σου ζωή, με έρωτα, με νοσταλγία, με αγωνία. Με πνευματικότητα και πάντα με συναίσθημα.
Και ακόμη ένα σημείο επαφής. «Μάθαινα βιολί και ερασιτεχνικά παίζω πιάνο». Ο πατέρας συνθέτης, το σπίτι ένα σινεμά. Ένας Μορικονικός διάλογος σε συνέχειες.
Από τον Εξορκιστή -Exoscist II: The Heretic (1977)του John Boorman εμπνεύστηκε το μονοσέλιδο κόμικ της η Στέλλα Στεργίου, από το “Todo Modo” του Elio Petri (του 1976) ο Σταύρος Κιουτσιούκης. Από το 1900 (Novecento) του Bernardo Bertolucci (1976) η Chrispy Shift , από το “Salò, or the 120 Days of Sodoma του Pier Paolo Pasolini (1975) ο Tasmar, από το “Sacco e Vanzetti” του Giuliano Montaldo (1971) η Δήμητρα Νικολαΐδη, από την Πόλη της Βίας» (Città violenta) σε σκηνοθεσία Sergio Sollima, ο Παναγιώτης Μητσομπόνος …
Οι 26 του #EnnioTheCinephile που άφησαν το αποτύπωμά τους στο “σύμπαν Μορικόνε” και ετοιμάζονται μέσα από την έκθεση να ταξιδέψουν και σε άλλες πόλεις (σύντομα νεότερα) είναι:
Δήμητρα Αδαμοπούλου, John Antono, Μαγδαληνή Βεντούρη, Tόμεκ Γιοβάνης, Σπύρος Δερβενιώτης, Ορέστης -Orestix- Ερμείδης, Γεωργία Ζάχαρη, Εφη Θεοδωροπούλου, Θανάσης Καραμπάλιος, Σταύρος Κιουτσιούκης, Ραφαέλλα Κόνη, Tasmar, Παναγιώτης Μητσομπόνος, Μάριος Μπόρας, Δήμητρα Νικολαΐδη, Αλέξια Οθωναίου, Θανάσης Πετρόπουλος, Γιάννης Ρουμπούλιας, Αγγελική Σαλαμαλίκη, Chrispy Shift, Κωνσταντίνος Σκλαβενίτης, Νίκος Σταυριανός, Στέλλα Στεργίου, Νικόλας Στεφαδούρος, Lussaki, Κώστας Φραγκιαδάκης.
Στο μεταξύ οι εξελίξεις τρέχουν, οι δράσεις πληθαίνουν, ο Σύλλογος “σχεδιάζει”, η οικογένεια Morricone παρακολουθεί από κοντά και ετοιμάζεται για επισκέψεις – και εμείς μένουμε συντονισμένοι για το επόμενο επεισόδιο Larisa Loves Ennio, που αναμένεται συναρπαστικό.
