- Ονειρεύτηκα μια υποβλητική αφήγηση της Οδύσσειας…είχε πει ο Γιάννης Αγγελάκας και εκεί ακριβώς μας πήγε.
Μόλις πυκνό σκοτάδι πέφτει στην αίθουσα και αλλόκοτοι ήχοι σαν από κάποιο άγριο πουθενά αρχίζουν να φτάνουν στ΄αυτιά μας, με τον Οδυσσέα μαζί βρισκόμαστε. Να τον ακολουθούμε, στην κάθοδό του, εκεί στον Άδη.
Ο Οδυσσέας κατεβαίνει στον τόπο που δεν φτάνει φως ποτέ και ζούνε μόνο οι ψυχές, να βρει τον Τειρεσία και από αυτόν να πάρει τον χρησμό για το πώς θα γυρίσει στην Ιθάκη. Και συναντά εκεί νεκρούς, τους κάτοικους του Κάτω Κόσμου, σκιές, ψυχές, δικούς του ανθρώπους. Την μάνα του την Αντίκλεια, φίλους παλιούς και ήρωες, τον Αγαμέμνονα, τον Αχιλλέα, τον Αίαντα…Όμηρος συγκλονιστικός στην απόκοσμη ραψωδία «λ» της Οδύσσειας και μια παράσταση βαθιά, υποβλητική, έντονη, ξεχωριστή. Στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης.
Γιάννης Αγγελάκας και Όλια Λαζαρίδου στην αφήγηση
…που καθηλώνει και ξεδιπλώνει την ιστορία μέσα από τις συναντήσεις του Οδυσσέα και τις «σκηνές» που αλλάζουν με τις θέσεις που παίρνουν τα σκοτάδια καθώς τα ορίζουν δεσμίδες φως. Με ήχους και ψίθυρους σύντροφους μαζί, στου Οδυσσέα το μακρύ κι ατέλειωτο ταξίδι.
Ο Γιάννης Αγγελάκας με την μουσική του και ο Χρήστος Παπαδόπουλος με την σκηνοθεσία του. Δυο μουσικοί, τέσσερις γυναικείες φωνές και ηχητικός σχεδιασμός του Coti K.- χτίζουν αυτά ολοζώντανα τον κόσμο της ανυπαρξίας, την Νέκυια την παράσταση. Οδύσσεια με πλήκτρα, φωνές και μουσικό πριόνι- και ατμόσφαιρα που αγκαλιάζει κάθε στιγμή την ροή του λόγου. Και όλους εμάς στην αίθουσα.
(Η παράσταση είναι βασισμένη στη ραψωδία λ της Οδύσσειας του Ομήρου, σε μετάφραση του Γεωργίου Ψυχουντάκη και ελεύθερη διασκευή και πρωτότυπους στίχους του Γιάννη Αγγελάκα και της Θεοδώρας Καπράλου).
*φωτό: Τάσος Βρετός.
