Ah, The Callas They did it again. (more) post punk and electric waves on their eclectic way. Νευρικό, καταρρακτώδες, vibrating and glorious, χωρίς περιστροφές, up to the point. Ιn [...]

Κάποια στιγμή θέλεις να αφήσεις στην άκρη όλα εκείνα τα γκαραζο-ψυχεδελικά, τα psych-waves, τα space blues, τα noise και electric sound storms, τα sonic vertigos και kraut about_ t[...]

Αυτό, το να βλέπεις τον John Cale μπροστά σου να δρασκελίζει τραγούδια και άλμπουμ, να στέλνει ηλεκτρισμένα κύματα συγκίνησης, να περνάει από οθόνες και πλήκτρα σε ηλεκτρικές χορδέ[...]

Όλα συνδέονται, να δεις στο τέλος, -το πέταγμα της πεταλούδας, τα νερά της λίμνης, το απότομο φρενάρισμα του μπροστινού στο φανάρι _ και μερικές  φορές το νήμα που τα συνδέει είναι[...]

Η Πλατεία Νερού είναι θαύμα. Φυσάει κιόλας. Όχι πολύ, όσο πρέπει. Ο ήλιος πάει να δύσει και κινηματογραφικές μουσικές σε υποδέχονται ήδη πριν στρίψεις για να βλέπεις τη σκηνή. Η Ki[...]

Είναι σφάλμα και δεν έχεις δίκιο να λες ότι οι Calexico είναι μια tex-mex μπάντα, γιατί, ναι μπορεί να είναι _όταν το θέλουν και είναι γοητευτικοί όσο οι άνεμοι της Αριζόνα_ αλλά δ[...]

Εδώ η παρέα. Η καλή, η καλύτερη. Τα λένε ωραία και μεστά και επί του θέματος και έτσι όπως πρέπει και στα ίσια και πλαγίως και με τον τόνο το σωστό και με το χιούμορ το απαραίτητο [...]

Τις τελευταίες μέρες_από την πρώτη στιγμή που άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα από την μυστικιστική δίοδο του Everlasting Intro_ ως τώρα που έπιασα να γράψω, ζω εδώ. Εδώ μέσα και εκ[...]

Πάντα το λέω, το ξαναλέω και το υπενθυμίζω πως όταν έχεις κάνει χιλιόμετρα, μουσικά χιλιόμετρα, έχεις παίξει, έχεις πάει εδώ και πάει εκεί, έχεις αφήσει τον εαυτό σου να περιπλανηθ[...]

Κάπου στο βάθος κάθεται η ομάδα των Jack White haters, όλων εκείνων που λατρεύουν να μισούν τον Jack White, για δικούς τους λόγους υποθέτω, τους χαιρετάμε από μακριά και τους αφήνο[...]