…One night I got scared anyway so sat on top of 10 foot cliff at the foot of the big cliff and the waves are going “Rare, he rammed the gate race”_ “Raw roo roar”_ “Clowsh” _[...]
Προσπάθησα. Να ξέρεις προσπάθησα. Συνήθως ακουμπάω στις λέξεις και προσπάθησα πάλι να το κάνω αλλά γκρεμίζονταν αυτές και έπεφτα κι εγώ μαζί. Γιατί έφυγε η Αντουανέττα. Και εγώ προ[...]
Το πνεύμα των Χριστουγέννων; ή όποιο άλλο συγγενικό του πνεύμα εορταστικό, γιρλαντένιο είναι κρεμασμένο σε βιτρίνες, σε συσκευασίες δώρων;– δεν με ψήνει και πολύ. Ο τύπος με [...]
Σήμερα το πρωί ήθελα να κατέβαινα στον Πειραιά, να έπαιρνα το πλοίο για την Αμοργό να συναντούσα τον πατέρα μου μικρό – να του έλεγα για τη ζωή που ερχόταν και πόσο πιο όμορφο θα έ[...]
Ο Ζορμπάς πέρασε ξυστά από τα νότια της Αττικής, δηλαδή ξυστά όσο να ρίξει μερικά δέντρα, να βγάλει στη στεριά τις βάρκες, να κάνει τις ξύλινες ξαπλώστρες της παραλίας σκέτα ξύλα_κ[...]
Ημέρα 1η μ.μ. Πρώτη Μετα – Μνημονίων. Πώς είναι; Περίπου το ίδιο. Με μια αίσθηση ότι έχω ταξιδέψει στο Ιόνιο και η αίσθηση του ταξιδιού μόνο καλό μπορεί να κάνει. Ημέρα 1η με[...]
Να εδώ που μας βλέπετε με τον Sting φτιάχναμε το setlist για μια από τις προηγούμενες συναυλίες (μάλλον του Ηρωδείου ήταν και τότε) και είναι εκείνο το σημείο που ψάχνει να βρει πό[...]
Μερικοί φίλοι το ξέρουν. Ότι η πρώτη εφημερίδα που έγραψα δεν ήταν Τα ΝΕΑ, αλλά η Αθλητική Ηχώ. Ενώ ήμουν ακόμη φοιτήτρια, το πρώτο, ολοσέλιδο κομμάτι που δημοσιεύτηκε ήταν στην πρ[...]
Είχα αρχίσει να κάνω τα φετινά σχέδια για την σανίδα, εκείνη τη μέρα που το νερό ήταν πραγματικά παραπάνω από δροσερό αλλά εκεί στις Νηριίδες όταν δε φυσάει έχεις αίσθηση κανονικού[...]
Εαρινή Ισημερία. Ή η πρώτη μέρα της άνοιξης. Άνθισε το Google. Έβγαλαν κλαδιά οι άνθρωποι _χτες που έβλεπα το Annihilation και τα πλάσματα της φύσης μεταλλάσσονταν και το DNA εί[...]
Χτες έγινε η παρουσίαση του καινούργιου βιβλίου του Χρήστου Ξανθάκη, Τζαζ (εκδόσεις Ιωλκός) και ήταν πολύ ωραία, ήρθε πολύς κόσμος – κόσμος που τις Κυριακές το βράδυ ανοίγει [...]
Είδα, άκουσα, έχασα, έψαξα, βρήκα και δεν βρήκα, θα ξαναψάξω, έδωσα ραντεβού στο λιμάνι, όλοι δίνουν ραντεβού στο λιμάνι, Αποθήκη Α, Αποθήκη Γ, είδα φίλους, γνώρισα φίλους, ήπια [...]
Αλήθεια τώρα, τι θα μπορούσα να προσθέσω εγώ, όταν η επιστήμη μιλάει και εξηγεί γιατί ο άνθρωπος νοιώθει ωραία κοντά στο νερό και γιατί ανταποκρίνεται θετικά και αισιόδοξα μπροστά [...]
Δεν τις γουστάρω τις απόκριες. Δεν μ’ αρέσει να «ντύνομαι», βαριέμαι να μασκαρεύομαι, δεν μ’ αρέσει να ντύνονται και οι άλλοι – δηλαδή αν θέλουν να ντύνονται ας ντύνονται, οk[...]
Όταν στην ίδια πρόταση βρεθούν δυο λέξεις – συγκεκριμένα ένα ουσιαστικό και ένα τοπωνύμιο, τα εξής: φυτοπλαγκτόν και Big Sur προκύπτει αυτό που δείχνει η εικόνα (και άλλες εικόνες [...]
Είδα όνειρο ότι ονειρευόμουν μέσα σε ένα όνειρο του David Lynch. Kαι μέσα στο όνειρο ο David Lynch μου έλεγε: θέλεις κούρεμα. Θυμάμαι ότι του έριξα τότε μια ματιά που έλεγε: κι εσύ[...]
Τον Τάκη τον Λουκανίδη, ήταν σα να τον είχα γνωρίσει. Και μάλιστα τις μέρες που αλώνιζε τα γήπεδα και ξεσήκωνε τις κερκίδες. Ήταν σα να τον γνώριζα και ας μην είχα γεννηθεί ακόμη. [...]
Σήμερα στο blender, μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία: «Μέρι. Μέρι Κρίστμας» Είμαι η Μέρι. Μέρι Κρίστμας. Συνήθως με φωνάζουν με όνομα και επώνυμο μαζί – δεν απαντώ. Κάνω ότι δεν[...]
Είναι λίγο πριν που ο νοτιάς άρχισε να γυρίζει σε βοριά και το σύννεφο-διαστημόπλοιο πλησίαζε (κάποιοι θα πουν ‘απειλητικά’) τη λωρίδα στεριάς πάνω στη θάλασσα. Ηρεμία.[...]
Είναι επειδή παίρνουμε καμιά φορά – τις περισσότερες για να λέμε την αλήθεια- στροφές αλλιώς και έτσι ενώ αλλού προτείνουν ζεστά ροφήματα και εξορμήσεις στον καναπέ, εδώ πάμε beach[...]
Αυτό που φέρνει το κύμα. Χωρίς να σημαίνει ότι κάθομαι και περιμένω τι θα φέρει το κύμα. Κάνε τη δουλειά σου και το κύμα θα σε βρει – αυτής της άποψης είμαι. Ή κάνε ό,τι θέλε[...]
Dear Life, Ελπίζω να είστε καλά και να κρατάτε ακόμη επάνω σας τα χρώματα των διακοπών, όσο και αν ήταν που διακόψατε, μια εβδομάδα, δυο, τρεις μέρες (παρασκευο/σαββατο/κύριακο), γ[...]
Μια φορά_δεν το θυμάμαι εγώ, μου το είπαν μετά ο πατέρας και η μάνα μου _ μια φορά λέει, σηκώθηκα μεσ’ τον ύπνο μου, πήγα στο σαλόνι, κάθισα στον καναπέ και έδωσα παράγγελμα:«παρέ[...]
Saul Williams was the best. Και σε αυτό εδώ το σημείο θα του απονείμω το βραβείο της πιο ουσιαστικής εμφάνισης, καταλυτικής παρουσίας, ανατρεπτικής/ποιητικής/πληθωρικής/στάσης του [...]
Ωραίοι ήταν οι Killers χτες. Μια μπάντα χωρίς σπουδαία τραγούδια αλλά με εκείνο το βρετανικό drive στον ήχο τους που κάνει το ελληνικό κοινό να λειώνει, μπορεί γρήγορα να εξ[...]
Τότε μέναμε Παγκράτι. Άκουγα Πετρίδη, όπως και τώρα και εκείνο το απομεσήμερο στις 25 του Ιουλίου, αλλά ακούγοντας ραδιόφωνο εκείνη τη μέρα, πήραμε φαίνεται γραμμή και όσοι είχαμε [...]
Μερικά μικρά κύματα κατέβασαν τα παιδιά στη θάλασσα. Στην Ωκεανίδα πέφτει σήμα. Γκριζάρει ο ουρανός, αλλά απ΄το Μαϊάμι δίπλα ‘σκάει’ αχνός ήλιος. Οι εφαρμογές καιρού προβλέπουν κατ[...]
Τι υπέροχη βελούδινη μπάντα! Πόσο φανταστικά έχουν διασχίσει τον χρόνο! Τι βραδιά χτες στη Στέγη! Ο Stuart Staples φορούσε ένα μικρό κόκκινο λουλούδι στο πέτο του σακακιού του που [...]
Hταν το τέταρτο μπάνιο στη θάλασσα χτες. Φέτος όλα πήγαν πίσω. Πιο σωστά, σταμάτησαν. Μετά σιγά-σιγά πήραν πάλι μπροστά. Σαν τα κύματα που επανέρχονται. Πάμε πάλι: Χτες ήταν το τέ[...]