Αυτό, το να βλέπεις τον John Cale μπροστά σου να δρασκελίζει τραγούδια και άλμπουμ, να στέλνει ηλεκτρισμένα κύματα συγκίνησης, να περνάει από οθόνες και πλήκτρα σε ηλεκτρικές χορδές, να εξακολουθεί να είναι μπροστά και στα 76 του χρόνια, να λέει Venus in Furs και Helen of Troy, ν[...]

Τροπικό κλίμα και ανεμιστήρες, καταιγίδες και λιακάδες. ‘Eφτιαξα ντεκόρ και συνεχίζω. O Nikonn έχει ολοκαίνουργιο καλοκαιρινό κομμάτι, Salonica – Hawaii. Είναι ατμοσφαιρικό, ηλεκτρονικά ανάλαφρο, μελωδικά trippy, ενώ φοίνικες προλογίζουν ανέμελα την είσοδό του. Κατευθείαν π[...]

O κόσμος όλος χρώματα, ο κόσμος γύρω από μια μπάλα, ο κόσμος όλος μουσική. Κουλέρ λοκάλ και κουλέρ γιουνιβερσάλ. Όλος ο κόσμος ένα μεγάλο ταξίδι. Μέρες ήθελα να το πω και να το σημειώσω, να δώσω ένα κάποιο σήμα, από εκείνα τα κύματα του BBC, του BBC 3 πιο σωστά, που έχει βάλει πλ[...]

Όλα συνδέονται, να δεις στο τέλος, -το πέταγμα της πεταλούδας, τα νερά της λίμνης, το απότομο φρενάρισμα του μπροστινού στο φανάρι _ και μερικές  φορές το νήμα που τα συνδέει είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού. Πέρσι ήταν που οι Kills η ηλεκτρισμένη μπάντα της Alison Mosshart και το[...]

Eίναι επίσημο και μπορεί να ανακοινωθεί, αφού είδα και το τελευταίο επεισόδιο του δεύτερου κύκλου (αν και δεν χρειαζόταν να περιμένω να δω το τελευταίο επεισόδιο για να ανακοινώσω αυτό που έχω να ανακοινώσω εδώ) ότι ναι – η σειρά της χρονιάς για φέτος ήταν το Legion. Legion[...]

Μερικοί φίλοι το ξέρουν. Ότι η πρώτη εφημερίδα που έγραψα δεν ήταν Τα ΝΕΑ, αλλά η Αθλητική Ηχώ. Ενώ ήμουν ακόμη φοιτήτρια, το πρώτο, ολοσέλιδο κομμάτι που δημοσιεύτηκε ήταν στην πρεμιέρα του Μουντιάλ του ’82 στην Ισπανία. «Μισός αιώνας Παγκόσμιο Κύπελλο» και «Ζίκο: ο λευκός[...]

Όταν έρχεσαι από την καρδιά της μουσικής, έχεις κάνει χιλιόμετρα και δρόμους, έχεις μαζέψει εμπειρίες – μαζεύεις εμπειρίες – κρατάς σημειώσεις, γράφεις, συνεχίζεις, έχεις την κιθάρα σου μαζί και τη φλόγα σου μαζί πάντα. Πάντα φτάνεις κάπου που είναι ωραία. Και από εκε[...]

Στην πολύ ευχάριστη θέση βρισκόμαστε τώρα να παρουσιάσουμε καινούργιο Lost Bodies. Καθρέφτης – ο τίτλος. Καθρεφτίσου, βρες εσένα, δες τον άλλον, πες στο είδωλό σου ό,τι σκέφτεσαι. Ισως σου μιλήσει και αυτό. «…O κόσμος που ποθούμε είναι πιο αληθινός από τον κόσμο που αποδεχό[...]

Είναι γνωστό και το ξέρουν οι φίλοι, ότι το Blender στο Surf Art Festival πάντα βρέχει τα πόδια του και σκορπίζει surf vibes και μουσική *surf και άλλη _ να, δείτε: ΕΔΩ και ΕΔΩ  και σε λίγες μέρες θα συναντήσει το κύμα ξανά. Αυτή τη φορά, στην 5η έκδοση του το Φεστιβάλ, ακόμη πιο[...]

Σπαγγέτι γουέστερν και Ennio Morricone στιλ, μπόλικη Ταραντινίστικη σάλτσα, κόκκινο χώμα και ποδοβολητό από τις ιστορίες του Marty Robbins, ροκενρολ κιθάρες και σκόρπια πνευστά, που το κορίτσι με τις κόκκινες καουμπόϊκες μπότες  ανακατεύει και κάνει σαματά. Η Lindi Οrtega γράφει [...]

Fuck. Τίποτε δεν ξέρεις. Τίποτε δεν βλέπεις, εκτός και αν φοράς τα γυαλιά που μπορούν να βλέπουν βαθιά, από πίσω, από μέσα, στα βαθύτερα, πιο κάτω, στο dead end. Δεν είμαστε ήρωες της Marvel.  Ή είναι όλα πολύ καλά κρυμμένα. Ή ο κόσμος είναι η μεγαλύτερη απάτη που υπήρξε ποτέ [...]

Κάτι πολύ ωραίο μουσικό έρχεται και πήρα γεύση, πριν κυκλοφορήσει εκεί έξω και πριν αρχίσουμε να μαθαίνουμε τα νέα από τους Ισπανούς και τους Sonar-ίτες. Θα εξηγήσω αμέσως. Λοιπόν μόλις τις προάλλες ήμουν εκεί (ας πούμε σε secret gig downtown) όπου ο Larry Gus και ο  Mr Statik πα[...]

Διαβάζω με ανατριχίλα. Διαβάζω για την ωμότητα, για την κτηνωδία, διαβάζω για τις business as usual μπροστά στην φρίκη του φασισμού. Για τους εκβιασμούς, τους μηχανισμούς του παρασκηνίου και τις ευκαιρίες που τα αρπακτικά του χρηματοοικονομικού συστήματος είδαν στον πόλεμο. Διαβά[...]

24 ώρες ηλεκτρονικής χορευτικής μουσικής σε τρεις σκηνές, σε ωραίο σκηνικό και video walls σε διαρκείς εναλλαγές, μέσα στο μοναδικό βιομηχανικό τοπίο του 260 της οδού Πειραιώς, του πιο ωραίου δρόμου της Αθήνας. Δεν θα αργήσει το Add/Αthens Dance Disorder να περάσει στις λίστες με[...]

Μια πολύ ωραία κυκλοφορία κύλησε μόλις μπροστά μου, με την ετικέτα της Timewarp music, εξαιρετικό τεμάχιο, funk έμπνευσης με πολλή φαντασία και απροσδόκητες εναλλαγές μουσικής δράσης. Από το πρώτο κομμάτι Mama’s funky life μπαίνεις στο πνεύμα και στην nu-funk ιστορία, που πολλά μ[...]

Η Πλατεία Νερού είναι θαύμα. Φυσάει κιόλας. Όχι πολύ, όσο πρέπει. Ο ήλιος πάει να δύσει και κινηματογραφικές μουσικές σε υποδέχονται ήδη πριν στρίψεις για να βλέπεις τη σκηνή. Η Kid Moxie έχει αρχίσει να παίζει. «Ζωγραφίζει» – Έχει κάνει δική της τη σκηνή, τρεις είναι υπερ-[...]

Αυτό να λέγεται: Ότι υπάρχει αναμφισβήτητη συμπάθεια, βαθιά εκτίμηση, μια αγάπη για το μπάσο – bass is the place, bass culture, drum’n bass και πάντα bass καταστάσεις εμφανίζονται στα bass θέματα που μας αφορούν. Εξηγώ και ready, steady, go: Από την κεντρική στην bass cultu[...]

  Τι είδα? Είδα, είδα! Μια από τις πιο ωραίες παραστάσεις. Αεικίνητη, φευγάτη, μεστή, με ρυθμό και ανατροπές, με τρέλα και συμβολισμούς, με εμβόλιμες σκηνές και περιπέτεια με δράση μοντέρνας τηλεοπτικής σειράς από αυτές που μας αρέσουν. Το έργο: Ιστορία του Πρίγκηπα της Κούμ[...]

Είναι σφάλμα και δεν έχεις δίκιο να λες ότι οι Calexico είναι μια tex-mex μπάντα, γιατί, ναι μπορεί να είναι _όταν το θέλουν και είναι γοητευτικοί όσο οι άνεμοι της Αριζόνα_ αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Οι Calexico μπορούν να κάνουν δικό τους όποιο στιλ μουσικής θέλουν, να ρίξουν βρ[...]

Είναι ένα κομμάτι, μικρό σαν σφήνα μέσα στον Ουρανό, το καινούργιο άλμπουμ των Στέρεο Νόβα. Δυο δεκαετίες από τότε που έδωσαν σήμα /τέλος (ποτέ δεν λέμε αντίο στους φίλους πάντα «στο επανιδείν») ένα κομμάτι, η «Ακτογραμμή» που μπορεί να το έβαζα λεζάντα στην επιστροφή/σαν κολλητι[...]