Θα ήθελα να είχα μια ιστορία να πω με τον Κωστή Παπαγιώργη, μια δική μου ιστορία με τον Παπαγιώργη, αλλά δεν έχω. Τον διάβαζα όμως. Πολύ. Και τον ήξερα από τα γραπτά του και τις λέ[...]
Λονδίνο ήμουν; Δεν θυμάμαι. Εκείνο που θυμάμαι είναι πως δεν θυμόμουν το όνομα _ αλλά μόνο ότι ο γιος του Stephen King είχε βγάλει βιβλίο. Που και το όνομα να θυμόμουν, το King, δε[...]
«…Ο μπάρμπα – Κίτσος, αφού ησπάσθη τρις ή τετράκις την τσόρταν, ήρχισε να ψάλλη το Χριστός Ανέστη, κατ’ ιδιάζοντα αυτώ τρόπον, ως εξής: Κ’ στο -μπρε- ΚR[...]
Θα το΄χουν πει κι άλλοι. Αλλά έχει σημασία; Καμία, αφού δεν θα φας εσύ τις σφαίρες. Αν ισχύει δηλαδή. Θα το ‘χουν πει. Ότι ο Malcolm Mackay γράφει σα να πυροβολεί. Μπαμ- μπα[...]
Τις ονόμασαν μαύρες τρύπες, είχε πει κάποτε, επειδή συνδέθηκαν με τον φόβο του ανθρώπου ότι θα χαθεί μέσα σε αυτές. Δεν φοβάμαι να χαθώ εκεί μέσα, έλεγε, τις κατανοώ, νοιώθω κατά κ[...]
Χτες έγινε η παρουσίαση του καινούργιου βιβλίου του Χρήστου Ξανθάκη, Τζαζ (εκδόσεις Ιωλκός) και ήταν πολύ ωραία, ήρθε πολύς κόσμος – κόσμος που τις Κυριακές το βράδυ ανοίγει [...]
Δεν έγραψα ένα βιβλίο για τον David Bowie _ δεν ήθελα να γράψω ένα βιβλίο για τον Bowie_ γιατί, πώς να γράψεις ένα βιβλίο για τον Bowie, εκτός και αν τον είχες γνωρίσει και είχες π[...]
Στο διάστημα εκείνο (της σελίδας 274) δηλαδή από την στιγμή «που η ανοιξιάτικη μπόρα είχε κοπάσει ή κόψει στο σημείο που οι χτύποι των σταγόνων της βροχής που έπεφταν στις ριγέ τέν[...]
Και πλησιάζει ο Φλομπέρ λέγοντας: – Μαντάμ Μπο, βαρύ? Μαντάμ Μπο: Όχι και τόσο κύριε Φλομπέρ, απλά έχω τη μέση μου τις τελευταίες ημέρες. Ο καιρός βλέπετε, οι υγρασίες. Φλομπ[...]
Διάβαζα το βιβλίο κι άρχισε το μυαλό μου να τρέχει. Σ’ εκείνη την ιστορία που ο πατέρας μου είχε λαχταρίσει τόσο πολύ το περιοδικό, το Ελληνόπουλο κρεμασμένο όπως το ‘βλεπε στο περ[...]
Σώζω ό,τι σώζεται. Σώζω τη σελίδα στο βιβλίο που διαβάζω. Σώζω δυνάμεις (μπορεί και) για να σωθώ. Σώζω τα S.O.S, πετάω τα σωστά, σώζω τα λάθος. Σώζω τις φωτογραφίες στον σκληρό, χά[...]
Διάβασα το «Πόλη στις Φλόγες». Του Garth Risk Hallberg. Δηλαδή το διάβασα όλο, ως και την 1024η σελίδα του. Νέα Υόρκη, αρχές 70ς, οι punks, το CBGB, τα φανζίν, η Patti Smith, οι Ra[...]
1η Μαρτίου του 1966 ήταν που ο John Lennon είχε πει εκείνο το περιβόητο πως οι Beatles είναι πιο λαοφιλείς από τον Ιησού και είχε γίνει χαμός μεγάλος – αν υπήρχε facebοοk και[...]
Στις 15 Ιανουαρίου του 1947 η Μπέτι Μπέρσινγκερ πήγαινε βόλτα με το μωρό στο καρότσι στη Νόρτον Άβενιου του Λος Άντζελες όταν είδε κάτι που της τράβηξε την προσοχή. Σε μικρή απόστα[...]
Έτσι στα ξαφνικά όπως συμβαίνει πάντα: ποίηση. Από τους γενναίους-όπως πάντα-και από τους δυνατούς, λέω. Πού είσαι Κώστα Γανωτή και χάνεσαι; Ποιος χάνεται; Μήπως εμείς; Ο άνθρωπος [...]
Κατά βάθος το ξέρουμε. Και το νοιώθουμε και το καταλαβαίνουμε ότι δεν θα φύγουμε ποτέ από εκείνη την συναυλία. Γιατί κλαίγαμε; Τι είχε γίνει ; Πού μας είχε πάει; Πού μας πήγαινε; Κ[...]
Σαν Stephen King φανάτικ πριν καν αυτό να είναι κουλ, χαίρομαι ιδιαίτερα που ο θείος Στήβι συνεχίζει να μας κλείνει το μάτι με νόημα σε ένα κόσμο που έχει έρθει ανάποδα και το κακό[...]
Ζούμε σε ένα κόσμο, μεγάλο κόσμο όσο και μικρό, μα απελπιστικά μικρό, σε ένα αρχιτεκτονικό λαβύρινθο αλλά και σε μια μονότονη πεδιάδα, σε έναν κόσμο από θάλασσες και σύνορα, σχέδια[...]
Μια άποψη λέει ότι τα καλύτερα αστυνομικά είναι αυτά που δεν μαντεύεις τον δολοφόνο, μια άλλη λέει ότι είναι αυτά που ο δολοφόνος όλη την ώρα τριγυρίζει κάτω από τη μύτη σου, μπορε[...]
Αυτό τώρα πώς πάει; Κάθε φορά που ανεβαίνω Θεσσαλονίκη, γυρίζω καινούργιος άνθρωπος – υπερβολές θα πεις. Πες αν θες. Και κάθε φορά έχω περισσότερους λόγους να επιστρέφω εκεί. Ξαναπ[...]
Έτσι πάει στην αρχή: _Starman, χάνω επαφή. Πού βρίσκεσαι; Γη προς Starman…επείγον. Προσδιόρισε νέα θέση. Η αναζήτηση αρχίζει όπως συνήθως αρχίζουν οι αναζητήσεις, με ένα αγωνιώδες [...]
O πατέρας αγαπούσε το Πάσχα. Αγαπούσε τις μυρωδιές της άνοιξης. Την Μ. Παρασκευή δεν έτρωγε τίποτε παρά δυο φύλλα μαρούλι βουτηγμένα στο ξύδι. -Πώς θα νοιώσεις τις μέρες; – έ[...]
Αναρωτιέμαι αν σήμερα ο ακροατής μπορεί να εκτιμήσει ένα τραγούδι που το ακούει για ένα λεπτό και το κόβει, αφού έχει συνηθίσει να ακούει στα πεταχτά και πάμε παρακάτω, έχοντας ξεχ[...]
Ο Don DeLillo μόλις έχει υπογράψει στην πρώτη σελίδα του “Σημείου Ωμέγα”, για την ακρίβεια την τρίτη σελίδα, γιατί στην πρώτη λευκή είχα σημειώσει με μολύβι μερικές άλλες σελίδες α[...]
Διαβάζω Georges Perec με τρέλα. Έχω κλειστεί στην πολυκατοικία της Rue Simon-Crubellier 1, ρίχνοντας κάθε τόσο ματιές έξω από τα παράθυρα των διαμερισμάτων, που έχω ήδη επισκεφθεί [...]
Αγαπητέ Τζακ, Φίλε Άλεν… ΥΓ:στείλε το γράμμα στη διεύθυνση… Άργησα να σου απαντήσω επειδή… Όχι πια άλλα μεγάλα γράμματα, σύντομα κατά περίσταση όταν υπάρχουν νέα…Να με ενημερώνεις[...]
Στην Θάλασσα τίποτε δεν μένει χαμένο για πάντα, θα έρθει η στιγμή που θα βγει στην ακτή. Και εβδομήντα τόσα χρόνια από τότε που «γεννήθηκε» μέσα τη θάλασσα – the lost novel &[...]
Στην Ινδία είναι σα να έχω πάει. Σα να την ξέρω- καλύτερα κιόλας σα να την ξέρω και να την νοιώθω επίσης. Εχω πάει με τον Χρήστο Χρυσόπουλου, που είχε πάει στην Ινδία μόνος του, α[...]
Μπορώ να στο ορκιστώ. Τον ακολουθούν οι λέξεις. Κάθεται ο Χρήστος Ξανθάκης εκεί και οι λέξεις, δίπλα του. Τι τους έχει πει, δεν ξέρω. Δικές του είναι; Θα υπάρχει σχέση, έ[...]
Ας πούμε ότι όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Ας το πούμε- χωρίς αποδείξεις, ας μείνουν οι εξισώσεις στο περιθώριο. Λοιπόν, τίποτε δεν είναι τυχαίο. Για κάποιους λόγους χαμηλώ[...]