Sunglasses

  Ξεκίνησα να διαβάζω Μπολάνιο από τους Άγριους Ντετέκτιβ… Και μετά, ήταν αδύνατο να σταματήσω. Γιατί δεν μπορείς να σταματήσεις, ο Μπολάνιο σε ρουφάει, είναι σκούπα ηλεκτρική[...]

Ένα από αυτά τα μεσημέρια του καλοκαιριού. Ποιος να τα φτιάχνει άραγε; Τζιτζίκια. Και εκείνο το ρεφρέν από τους Ramones. Έχουν κολλήσει μαζί και έχουν γίνει ένα. Σα να μη φτάνει αυ[...]

Δεν ξέρω ποιος θα πιάσει αυτό το κύμα, αν το έχει ήδη πιάσει και έχει φύγει στον ωκεανό. Αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι πίσω από κάθε κύμα κρύβεται και τέχνη. Στον αφρό, στη σανίδα, [...]

Όλα κάποια στιγμή θα έρθουν στην επιφάνεια. Όλα θα βγουν στην επιφάνεια  όταν βρεις το χρόνο να τα δεις. Ακόμη και περιοδικά θαμμένα σε περίεργες γωνιές του σπιτιού, που δεν ήξερες[...]

Πώς ένα βιβλίο μένει μαζί σου; Πώς αφού το έχεις διαβάσει καιρό, εκείνο συνεχίζει να σου ψιθυρίζει; Να σου μιλάει; Το κάνουν αυτό τα βιβλία. Βρίσκουν χώρους και μένουν μέσα σου. Κα[...]

  Πώς είναι να ζωντανεύει δίπλα σου ένα κόμικ; Πώς είναι να νοιώθεις  ότι έχεις βρεθεί μέσα στα καρέ του; Πως είναι να ξέρεις ότι έχεις ανταλλάξει κουβέντες – στην αληθι[...]

Sons of Chaos…Φαντάζομαι την σκηνή. Eίσαι στο Λος Άντζελες κάτω από τους φoίνικες. Και στο μυαλό σου τρέχουν σκηνές από το Σούλι και την Γραβιά. Είσαι στο Λος Άντζελες και τα[...]

Σε ένα όνειρο που το θυμάμαι ακόμη ζούσα μέσα σε ένα τεράστιο mall. Όπου όλα τα καταστήματά του ήταν το ίδιο κατάστημα και εγώ, για κάποιο λόγο, δεν μπορούσα να βγω έξω. Πήγαινα απ[...]

Το φαντάζομαι και σαν μια μεγάλη ιστορία. Ένα σενάριο με πολλές ιστορίες. Με ανατροπές, με πολλούς χαρακτήρες, μεγάλους σταρ και απρόσμενες εμφανίσεις. Που άλλα νομίζεις και άλλα ε[...]

  O Μανώλης είναι φίλος μου. Χρόνια τώρα, πολλά χρόνια. Δεν του το είχα πει από την αρχή –  δηλαδή εννοώ δεν του το είπα την πρώτη μέρα που τον γνώρισα γιατί δεν το λες [...]

Μαθαίναμε για την 14η Ιουλίου και για τους Λουδοβίκους στο σχολείο. Για τη βασιλεία του καθενός, για τα λούσα της βασίλισσας και για τα μπάνια των Βερσαλιών. Για για την άνοδο του [...]

Thessalonication και πάλι τις μέρες που πέρασαν για την έκθεση βιβλίου, για την 16η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης. 16th Thessaloniki International Book Fair. Aυτό ακριβώς. Συζ[...]

…One night I got scared anyway so sat on top of 10 foot cliff at the foot of the big cliff and the waves are going “Rare, he rammed the gate race”_ “Raw roo roar”_ “Clowsh” _[...]

«Συνοδεύω τον πατέρα μου στην οδό Κριστόφ-Κολόμπ, όπου επισκέπτεται ένα καινούργιο «φιλαράκι», έναν Μοραφσκί, σε ένα μικρό μέγαρο εκείνης της οδού, στον αριθμό 12 ή 14. Τον περιμέν[...]

Στα βινύλια και στ’ αστυνομικά θα επιστρέφω. Στους Ramones και στα Ellery Queen, στα μεσημέρια στο Παγκράτι, στις νύχτες στα Εξάρχεια, πάνω κάτω στην Ακαδημίας, Philip Marlow[...]

Μπορεί να είσαι εκεί για το μυστήριο που απλώνεται σιγά σιγά στις σελίδες, να είσαι εκεί για τους χαρακτήρες έτσι όπως τους ‘συναναστρέφεσαι’ ξεφυλλίζοντας, νουάρ τύποι με μυστικά [...]

Διαβάζω με ανατριχίλα. Διαβάζω για την ωμότητα, για την κτηνωδία, διαβάζω για τις business as usual μπροστά στην φρίκη του φασισμού. Για τους εκβιασμούς, τους μηχανισμούς του παρασ[...]

Είναι η θεοπάλαβη σκέψη που κάνω, έρχεται αεροπλανικά την ώρα που πατάω το πόδι μου στην Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης – Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης, έχει σημασία – [...]

Είχα αρχίσει να κάνω τα φετινά σχέδια για την σανίδα, εκείνη τη μέρα που το νερό ήταν πραγματικά παραπάνω από δροσερό αλλά εκεί στις Νηριίδες όταν δε φυσάει έχεις αίσθηση κανονικού[...]

Θα ήθελα να είχα μια ιστορία να πω με τον Κωστή Παπαγιώργη, μια δική μου ιστορία με τον Παπαγιώργη, αλλά δεν έχω. Τον διάβαζα όμως. Πολύ. Και τον ήξερα από τα γραπτά του και τις λέ[...]

Λονδίνο ήμουν; Δεν θυμάμαι. Εκείνο που θυμάμαι είναι πως δεν θυμόμουν το όνομα _ αλλά μόνο ότι ο γιος του Stephen King είχε βγάλει βιβλίο. Που και το όνομα να θυμόμουν, το King, δε[...]

“…Ο μπάρμπα – Κίτσος, αφού ησπάσθη τρις ή τετράκις την τσόρταν, ήρχισε να ψάλλη το Χριστός Ανέστη, κατ’ ιδιάζοντα αυτώ τρόπον, ως εξής:  Κ’ στο -μπρε-[...]

Θα το΄χουν πει κι άλλοι. Αλλά έχει σημασία;  Καμία, αφού δεν θα φας εσύ τις σφαίρες. Αν ισχύει δηλαδή. Θα το ‘χουν πει. Ότι ο Malcolm Mackay γράφει σα να πυροβολεί. Μπαμ- μπα[...]

Τις ονόμασαν μαύρες τρύπες, είχε πει κάποτε, επειδή συνδέθηκαν με τον φόβο του ανθρώπου ότι θα χαθεί μέσα σε αυτές. Δεν φοβάμαι να χαθώ εκεί μέσα, έλεγε, τις κατανοώ, νοιώθω κατά κ[...]

Χτες έγινε η παρουσίαση του καινούργιου βιβλίου του Χρήστου Ξανθάκη, Τζαζ (εκδόσεις Ιωλκός) και ήταν πολύ ωραία, ήρθε πολύς κόσμος – κόσμος που τις Κυριακές το βράδυ ανοίγει [...]

Δεν έγραψα ένα βιβλίο για τον David Bowie _ δεν ήθελα να γράψω ένα βιβλίο για τον Bowie_ γιατί, πώς να γράψεις ένα βιβλίο για τον Bowie, εκτός και αν τον είχες γνωρίσει και είχες π[...]

Στο διάστημα εκείνο (της σελίδας 274) δηλαδή από την στιγμή “που η ανοιξιάτικη μπόρα είχε κοπάσει ή κόψει στο σημείο που οι χτύποι των σταγόνων της βροχής που έπεφταν στις ρι[...]

Και πλησιάζει ο Φλομπέρ λέγοντας: – Μαντάμ Μπο, βαρύ? Μαντάμ Μπο: Όχι και τόσο κύριε Φλομπέρ, απλά έχω τη μέση μου τις τελευταίες ημέρες. Ο καιρός βλέπετε, οι υγρασίες. Φλομπ[...]

Διάβαζα το βιβλίο κι άρχισε το μυαλό μου να τρέχει. Σ’ εκείνη την ιστορία που ο πατέρας μου είχε λαχταρίσει τόσο πολύ το περιοδικό, το Ελληνόπουλο κρεμασμένο όπως το ‘βλεπε στο περ[...]

Σώζω ό,τι σώζεται. Σώζω τη σελίδα στο βιβλίο που διαβάζω. Σώζω δυνάμεις (μπορεί και) για να σωθώ. Σώζω τα S.O.S, πετάω τα σωστά, σώζω τα λάθος. Σώζω τις φωτογραφίες στον σκληρό, χά[...]