Sunglasses

Είμαι από εκείνους. Μια μέρα διάβασα Τhomas Pynchon και από τότε, σα να με έχει ρουφήξει ηλεκτρική σκούπα στο σύμπαν του. Είμαστε πολλοί. Πιστεύω ότι ο κόσμος εξηγείται μόνο Pyncho[...]

Κάπου στην άκρη της σελίδας, κάπου στη μέση της ιστορίας, κάπου στην πλοκή και ανάμεσα στις παραγράφους. Κάπως έτσι συναντήθηκε το βιβλίο με τη μουσική. Συμβαίνει και δεν είναι σπά[...]

Τις προάλλες, εννοώ πριν από λίγο καιρό, χάρηκα πολύ που συνάντησα ξανά την φίλη μου την Κυβέλη. Φίλη και συνοδοιπόρος στο πολιτιστικό ρεπορτάζ, η Κυβέλη Χατζηζήση . Πάντα είχαμε π[...]

  Κάπου, λες, θα την έχω συναντήσει. Και το πιστεύω ότι μπορεί. Την Τιτίκα Δασκαλάκη. Στο κατάστρωμα του πλοίου για την Κεφαλονιά ή τη Ζάκυνθο. Σε μια αγορά γεμάτη κόσμο. Σε κ[...]

Holy! Holy! Holy! Holy! Holy! Holy! Holy! Holy! Holy! Holy! Holy! Holy! Holy! Holy! Holy! The world is holy! The soul is holy! The skin is holy! The nose is holy! The tongue and co[...]

Πότε το κύμα φέρνει κατά εδώ, στο blog, surf από τα κύματα του Nazaré, πότε από εκείνα της Δυτικής Ακτής . Άλλοτε από την Ικαρία και την Τήνο και από τη Χρυσή Ακτή της Πάρου. Από τ[...]

ΟΚΤΩ ΧΙΛΙΑΔΕΣ Οκτώ Χιλιάδες. Τόσες ήταν οι σκέψεις που χάραξα πλάι στον ωκεανό. Σηκώθηκε αμμοθύελλα και τις παρέσυρε στο πουθενά. Όταν κόπασε η θύελλα ήμουν καθαρός είχα μεταγγίσει[...]

Στην αρχή ήταν δεκαπενθήμερο. Και αυτό, αυτόματα του έδινε ατού. Με το που τέλειωνες το τεύχος, ερχόταν το επόμενο Rolling Stone. Γιατί να περιμένεις; Αλλά το ‘ατού’ ήταν το λιγότε[...]

Το λένε «Λαβύρινθο» και έχουν όλους τους καλούς λόγους να το λένε έτσι. Γιατί είναι λαβύρινθος. Μόλις μετά από λίγα βήματα μέσα εκεί, είχα χάσει τους άλλους. Γύρισα πίσω. Πουθενά, [...]

Εδώ τώρα σε θέλω ωραίο, άνετο και ορεξάτο, μην είσαι τίποτε τύπος του ‘πως τώρα αυτό και πώς τώρα εκείνο” Γιατί πάμε τσάρκα – και κούρσα και αεροπορικώς και ταξίδι στο [...]

“… Ας ξαναγυρίσουμε στα δικά μας. Έλεγα αν γνωρίζετε τον Υπερρεαλισμό. Τον γνωρίζετε “; “Τους καλύτερους ποιητές του κόσμου” δήλωσα με πεποίθηση. R[...]

“Στη δεύτερη σιωπή όλα τα κεφάλια γυρνούν προς τον Μάρτιν. Μιλάει για δορυφόρους σε τροχιά, ικανούς να βλέπουν τα πάντα. Τους δρόμους όπου ζούμε, το κτήριο όπου δουλεύουμε, τ[...]

Μπορεί να είναι εθισμός. Δεν ξέρω. Μπορεί να είναι ότι θέλεις να τραβήξεις το χαλί της ιστορίας και να μπλέξεις. Πας γυρεύοντας μπελάδες. Το ζητάει ο οργανισμός σου. Καθάρματα όλοι[...]

Διάβαζα την Μεσακτή. Στις πρώτες σελίδες, είδα το προφανές. Ότι κάποια  βιβλία δεν τα ψάχνεις, σε βρίσκουν. Έτσι βρέθηκα στην Μεσακτή. Δίπλα μου, πάντα, σταθερά, hardcover όπως πρέ[...]

Πού πηγαίνουν οι ιστορίες όταν τις ζεις; Που πηγαίνουν όταν τις έχεις ζήσει; Ποιες ιστορίες φέρνουν κοντά σου ανθρώπους; Ποιες φέρνουν σελίδες; Την μια μετά την άλλη; Μυστήρια πράγ[...]

Ξεκίνησε έτσι: το tweet έγραφε – με κατατρόμαξαν. They scared the shit out me. Οι ιστορίες του Paul Tremblay  ήταν αυτές που είχαν κατατρομάξει τον Steven King. Είναι κάτι πο[...]

Pause. Στο ατελείωτο scrolling (ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο), stop. Ο Great Gatsby τρεντάρει. Ο F. Scott Fitzgerald στο twitter. Συνήθως συμβαίνει όταν κάποιος συγγραφέας πεθαίνε[...]

  Ξεκίνησα να διαβάζω Μπολάνιο από τους Άγριους Ντετέκτιβ… Και μετά, ήταν αδύνατο να σταματήσω. Γιατί δεν μπορείς να σταματήσεις, ο Μπολάνιο σε ρουφάει, είναι σκούπα ηλεκτρική[...]

Ένα από αυτά τα μεσημέρια του καλοκαιριού. Ποιος να τα φτιάχνει άραγε; Τζιτζίκια. Και εκείνο το ρεφρέν από τους Ramones. Έχουν κολλήσει μαζί και έχουν γίνει ένα. Σα να μη φτάνει αυ[...]

Δεν ξέρω ποιος θα πιάσει αυτό το κύμα, αν το έχει ήδη πιάσει και έχει φύγει στον ωκεανό. Αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι πίσω από κάθε κύμα κρύβεται και τέχνη. Στον αφρό, στη σανίδα, [...]

Όλα κάποια στιγμή θα έρθουν στην επιφάνεια. Όλα θα βγουν στην επιφάνεια  όταν βρεις το χρόνο να τα δεις. Ακόμη και περιοδικά θαμμένα σε περίεργες γωνιές του σπιτιού, που δεν ήξερες[...]

Πώς ένα βιβλίο μένει μαζί σου; Πώς αφού το έχεις διαβάσει καιρό, εκείνο συνεχίζει να σου ψιθυρίζει; Να σου μιλάει; Το κάνουν αυτό τα βιβλία. Βρίσκουν χώρους και μένουν μέσα σου. Κα[...]

  Πώς είναι να ζωντανεύει δίπλα σου ένα κόμικ; Πώς είναι να νοιώθεις  ότι έχεις βρεθεί μέσα στα καρέ του; Πως είναι να ξέρεις ότι έχεις ανταλλάξει κουβέντες – στην αληθι[...]

Sons of Chaos…Φαντάζομαι την σκηνή. Eίσαι στο Λος Άντζελες κάτω από τους φoίνικες. Και στο μυαλό σου τρέχουν σκηνές από το Σούλι και την Γραβιά. Είσαι στο Λος Άντζελες και τα[...]

Σε ένα όνειρο που το θυμάμαι ακόμη ζούσα μέσα σε ένα τεράστιο mall. Όπου όλα τα καταστήματά του ήταν το ίδιο κατάστημα και εγώ, για κάποιο λόγο, δεν μπορούσα να βγω έξω. Πήγαινα απ[...]

Το φαντάζομαι και σαν μια μεγάλη ιστορία. Ένα σενάριο με πολλές ιστορίες. Με ανατροπές, με πολλούς χαρακτήρες, μεγάλους σταρ και απρόσμενες εμφανίσεις. Που άλλα νομίζεις και άλλα ε[...]

  O Μανώλης είναι φίλος μου. Χρόνια τώρα, πολλά χρόνια. Δεν του το είχα πει από την αρχή –  δηλαδή εννοώ δεν του το είπα την πρώτη μέρα που τον γνώρισα γιατί δεν το λες [...]

Μαθαίναμε για την 14η Ιουλίου και για τους Λουδοβίκους στο σχολείο. Για τη βασιλεία του καθενός, για τα λούσα της βασίλισσας και για τα μπάνια των Βερσαλιών. Για για την άνοδο του [...]

Thessalonication και πάλι τις μέρες που πέρασαν για την έκθεση βιβλίου, για την 16η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης. 16th Thessaloniki International Book Fair. Aυτό ακριβώς. Συζ[...]

…One night I got scared anyway so sat on top of 10 foot cliff at the foot of the big cliff and the waves are going “Rare, he rammed the gate race”_ “Raw roo roar”_ “Clowsh” _[...]