Στο νησί φτάνεις με καράβια, φτάνεις με αεροπλάνα-φτάνεις κολυμπώντας αν θες-αλλά εγώ έφτασα προχτ
ές κι έπιασα λιμάνι στην Τήνο-με τζαζ. Ναι, με τζαζ, γιατί η τζαζ ευδοκιμεί στις Κυκλάδες-είναι μεγάλη ιστορία όμωςμπορώ να την πω με δυο λόγια, ένα όραμα, ένα όνομα, όλα εδώ και σε άλλες Τηνιακές τζαζ ιστορίες.
Μια σκηνή Φελινική για αρχή: στην αυλή του Δημοτικού Σχολείου παίζει κάτω από τα αστέρια, «αστεράτη» μπάντα, εικόνα-και με τι ήχο παρακαλώ!-που έχει αποδράσει από παντού. Από φωτιές, προαπαιτούμενα, κάπιταλ κοντρόλς, μύρια ζόρια. Ο κόσμος που έχει μαζευτεί, παρακολουθεί, ενθουσιάζεται,συμμετέχει, σηκώνεται από τις καρέκλες του, χειροκροτάει, ζητάει κι άλλο. Είμαι εκεί κι εγώ και ζω αυτό το μικρό θαύμα.
Ο Κλαμπάνης άφησε το κοντραμπάσο και πήγε επίσκεψη για λίγο στον Λάντσια και το πιάνο του (φωτό Σπύρος Κατωπόδης)
Το 6ο Τinos Jazz Festival είναι γεμάτο από τέτοιες στιγμές με μουσικές κορυφώσεις που γράφουν μια ξεχωριστή τζαζ (και όχι μόνο νησιώτικη) ιστορία. Είμαι εκεί και παρακολουθώ από κοντά έναν από τους πιο δυνατούς σήμερα δημιουργούς και «παίκτες» της παγκόσμιας σκηνής, τον κοντραμπασίστα Πέτρο Κλαμπάνη με τον μοναδικό Σταύρο Λάντσια και το κουαρτέτο εγχόρδων σε μια τζαζ αλά Ιντιάνα Τζόουνς μουσική περιπέτεια, με εσωτερικές εντάσεις και μελωδίες, μουσική ταινίας δράσης καθηλωτική. Με ‘οδηγό’ το εξαιρετικό Μinor Dispute, πολύ πρόσφατο άλμπουμ του.
Θωμαή Απέργη
Το προηγούμενο βράδυ,ήταν το κορίτσι. Τηνιακή στην καταγωγή και με ένα δικό της τζαζ παράστημα η Θωμαή Απέργη. Ξεδιπλώνει εκεί μπροστά μας-στο κοινό βρίσκονταν οικογένεια και πολλοί φίλοι της, αφού έχει μεγαλώσει εκεί η Θωμαή-ξεδιπλώνει λοιπόν θαυμάσια τις δυνατότητές της στην ερμηνεία τζαζ στάνταρτς, -πολυαγαπημένων μεγάλων τραγουδιών-περνώντας από το Temptation του Tom Waits, στο Fly me to the Moon, το Girl from Ipanema και δυο της Amy ανάμεσα σε άλλα, το Valery και το Rehab, συγκινητικά ωραία. Έχουμε μια τζαζ φωνή και παρουσία κοντά μας που αξίζει να την προσέχουμε. Θαυμάσιο τζαζ σχήμα: Βασίλης Παναγιωτόπουλος στα ντραμς, Κώστας Κωνσταντίνουμπάσσο, Τάκης Πατερέλης σαξόφωνο, Παντελής Μπενετάτος πλήκτρα, Θωμαή Απέργη φωνή.
Κατόπιν αυτών, ισχύει το ότι έχουν τζαζ φλέβα οι Τηνιανοί, με άλλα λόγια και όπως ο Θωμάς Αλβέρτης, εμπνευστής και καλλιτεχνικός διευθυντής του Tinos Jazz Festival-και θα συμφωνήσω απόλυτα «jazz ακτιβιστής», όπως είχε την ιδέα, το θέμα για φέτος του Φεστιβάλ είναι Jazz Tinians, με συμμετοχές από καλλιτέχνες που είτε κατάγονται από το νησί, είτε έχουν συνδέσει τη ζωή τους με αυτό, όπως η Miranda Verouli που με την κοσμοπολίτικη bossa nova της είναι φωνή της τζαζ του κόσμου, αλλά και Tinian at heart.
Πέτρος Κλαμπάνης
Φέτος είναι και η πρώτη φορά που το Tinos Jazz Festival γίνεται εκτός Ιδρύματος Τηνιακού Πολιτισμού και μοιάζει με μια καινούργια αρχή, που έχει ήδη όμως μια μεγάλη φόρα σαν καλοκαιρινό μουσικό ραντεβού ανάμεσα στα πολλά φεστιβάλ που γίνονται σε όλη την Ελλάδα. Ο Θωμάς έχει το όραμα και το τζαζ τσαγανό να συνεχίζει, να φέρνει καινούργιες ιδέες και να σχεδιάζει νέα πράγματα με όλα,πάνω του, τα χαρακτηριστικά της τζαζ – τον αυτοσχεδιασμό, την ανατροπή, την αφήγηση, το low tempo, τα τζαμαρίσματα, το free style, το κυνήγι της τέλειας νότας.
Ανηφορίζοντας έτσι προχτές το βράδυ την οδό της Μεγαλόχαρης-το χάρηκα. Όταν σταμάτησα να ρωτήσω προς τα πού πρέπει να πάω για το 1ο Δημοτικό Σχολείο. ‘Στο Φεστιβάλ το τζαζ πας;’ με ρώτησε η κυρία που δούλευε σε ένα κατάστημα με κεριά και τάματα. Ε, ναι! I love this Island. Και πάει-τέλειωσε: η Τήνος είναι τζαζ (…συνεχίζεται).
PS…Ξέρω τι θέλεις να ρωτήσεις: Είναι Τηνιακός ο Πέτρος Κλαμπάνης; Δεν είναι. Από τη Ζάκυνθο είναι, αλλά όταν ξεκινούσε ο Θωμάς Αλβέρτης το Τinos Jazz Festival, ξεκινούσε κι ο Κλαμπάνης το τζαζ φεστιβάλ στο Τζάντε, χωρίς ο ένας να ξέρει τι κάνει ο άλλος. Και είναι και το άλλο που λένε – έχεις μπασίστα; Έχεις σχήμα! Το προεκτείνω: Έχεις μπασίστα και σαξόφωνο; Εχεις Φεστιβάλ. Άλλοι, βέβαια, το λένε απλά ‘κάρμα’.
