Οι ταινίες που μου άρεσαν πιο πολύ μέσα στη χρονιά που πέρασε (και δεν έχω υπολογίσει αυτές που έχω ξεχάσει και θα τις θυμηθώ αργότερα – σε άλλο post). Τώρα αυτές : No1: Once[...]

 Kid  Moxie – καινούργιο! Big In Japan το βίντεο. Αν το τραγούδι (από το 1984 των Alphaville) είχε με τα synths χτίσει το μεγαλείο του, η νέα ζωή που του  φέρνει η Kid Moxie[...]

  Eίχε ρυθμό- δικό του ρυθμό. Το 60ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που έριξε μόλις αυλαία, είχε εναν πολύ φίνο ρυθμό. Είχε ένα beat που σε πήγαινε μόνο του. Κά[...]

Wonder Wheel – Aν ο  κόσμος του σινεμά είναι βαθιά χωρισμένος σε εκείνους που αγαπάνε τον Woody Allen και σε εκείνους που βαριούνται Woody Allen, κρατάω σταθερή τη θέση μου κ[...]

O τρόπος που σε γραπώνει η ταινία από την πρώτη στιγμή, ο ρυθμός που έχει καθώς ξεδιπλώνεται, τα μικρά κομμάτια που δίνει σιγά σιγά να δεις από την μεγάλη εικόνα, η αφηγηματική ροή[...]

Στην αρχή με τράβηξε η θάλασσα, το γνωστό κάλεσμα, το μεγάλο μπλε, το απέραντο γαλάζιο. Μετά; Μετά άρχισε η περιπέτεια, μια ταινία – ντοκιμαντέρ στην καρδιά του Φεστιβάλ Θεσσ[...]

Ήταν νομίζω η καλύτερη πρεμιέρα, η καλύτερη συνέχεια στο όραμα του Νίκου Τριανταφυλλίδη, η πρώτη του Gimme Shelter – της επανεκκίνησης του Gimme Shelter Φεστιβάλ στο Gagarin [...]

Ένας αχτύπητος συνδυασμός Christopher Nolan – Hanz Zimmer, σκηνοθεσία/μουσική με κινηματογράφηση υπερ-θαυμαστή και βαθειά βουτιά στην ψυχή του ανθρώπου, που είναι, ως γνωστόν[...]

Μια υγρή νύχτα, σαν την χτεσινή με αρκετά σύννεφα στον ουρανό και τους εκδρομείς της θάλασσας να παίρνουν την κατεύθυνση προς την πόλη, πήραμε το δρόμο κόντρα στο ρεύμα προς Σαρωνί[...]

Να τι συμβαίνει : O Viggo Mortensen δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, είναι στη μοίρα του να περπατάει. Κάποια στιγμή, σε ένα κάποιο κινηματογραφικό παράλληλο σύμπαν μπορεί και να σ[...]