Κάπου τέτοιες μέρες πριν την πανδημία ήταν. Στον δρόμο. Αφήσαμε πίσω τη Νέα Υόρκη, κατευθυνόμαστε νότια. Με ένα πρόγραμμα, σαν τα σκίτσα του Τζον Λένον- φλου. Έτσι περάσαμε στη Vir[...]

After party! Το πήρε το εισιτήριο, θέλει δεν θέλει και πάει να χαθεί, χαμένος, loser εκεί στα ντουλάπια της ιστορίας που δεν θες να ξανανοίξεις ποτέ. Μην τυχόν ξαναπεταχτεί από μέσ[...]

Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα στην Πολιτεία του Maryland και ζέσταινε όλο και πιο πολύ καθώς οδηγούσαμε στους δρόμους της Βαλτιμόρης. Ζεστός Αύγουστος, υγρασία στα Ανατολικά. Έτσι για ν[...]

Σε μια, το πολύ δυο ώρες, άντε πριν το μεσημέρι, δηλαδή να μην μας πιάσει η νύχτα, να έχουμε φύγει από Νέα Υόρκη, να έχουμε βγει στο δρόμο. Αυτά συμφωνήσαμε και πιάσαμε βόρεια στο [...]

  Παράξενο το συναίσθημα. Μέσα στο αμαξάκι που διασχίζει κάθετα την Elvis Presley Blv για να περάσει μέσα από τις πύλες της Graceland, να μας αφήσει στην είσοδο, να περιμένουμ[...]

It’s a world that is always changing and sometimes it gets strange, weird, dark and ugly. Sometimes, you don’t recognize this world you’ re living in. Still, it’‘s ours. Our [...]

Να λοιπόν μια ταινία. Που «σκάει» εκεί που δεν το περιμένεις και σε παίρνει από το χέρι και σε πάει. Kαι στον δρόμο σε κερδίζει όλο και πιο πολύ. Είναι η Lillian. Όπως είναι το όνο[...]

Σε ένα όνειρο που το θυμάμαι ακόμη ζούσα μέσα σε ένα τεράστιο mall. Όπου όλα τα καταστήματά του ήταν το ίδιο κατάστημα και εγώ, για κάποιο λόγο, δεν μπορούσα να βγω έξω. Πήγαινα απ[...]

Η Βαλτιμόρη δεν ήταν στο πρόγραμμα. Την έβαλε το ότι χάσαμε τον δρόμο. Και ο Τραμπ. O απαισιότατος είχε χαρακτηρίσει τους κατοίκους της Βαλτιμόρης ποντίκια και είχε πει στον Elijah[...]

-‘Αναψε τα φώτα!… Γιατί δεν τα ανάβεις; – Αναμμένα είναι. – Τα μεγάλα φώτα!  Δεν φτάνουν αυτά, είναι σκοτάδι. -… – Καλύτερα τα μεγάλα . Γιατί δεν τα ανάβεις[...]