Ήταν χτες βράδυ στο 260 (Πειραιώς- Φεστιβάλ Αθηνών), Ο σκύλος, η νύχτα και το μαχαίρι . Η παράσταση είχε μεγάλη επιτυχία πέρσι και άρεσε τόσο, που το Φεστιβάλ την ξανάφερε σ[...]

Διακτινιζόμαστε! Στο 1975. Σε μια συνοικιακή ντισκοτέκ της Αθήνας. Μήνας Απρίλιος. Μεταπολίτευση, αρχή. Κάτι αλλάζει, φίλε. Κάτι αλλάζει, το νοιώθεις στον αέρα. Βάλε ένα ουϊσκάκι ν[...]

Δυο τύποι μπαίνουν σε ένα μπαρ. Το μπαρ, για να είμαστε ακριβείς, δεν είναι μπαρ. Είναι ένα diner κάπου σε μια μικρή πόλη της Αμερικής, όπου δεν συμβαίνει τίποτε και όλα μπορούν να[...]

Οι μάγισσες που κρέμονται από δέντρα. Ο χρόνος και ο τόπος, οριζόντια και κάθετα. Οι προφητείες, τα παιχνίδια του μυαλού, η δίψα για εξουσία. Και ο χορός των εγκλημάτων. Τυφλός από[...]

Η Σημασία του να είσαι Σοβαρός του Oscar Wilde. H σημασία του να κάνεις μια ωραία παράσταση που να σε βάζει δυναμικά στο έργο, στο κείμενο, στο δεύτερο επίπεδο, στο βαθύτερο νόημά [...]

Είδα την Μαίρη τις προάλλες – δηλαδή την Αρετή. Είδα την Μαίρη Σταυρακέλλη σαν Αρετή. Το μυαλό της Αρετής είναι στον κύριο Γιώργο. Ο κύριος Γιώργος – ο Χειμωνάς ντε _ έχει στ[...]

Στην Εναλλακτική Σκηνής της Λυρικής, στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος- χτες. Πόσο εύκολα σε κάνει να μπαίνεις στο κλίμα της παράστασης- εύκολα. Δεν το είχα δει το Once [...]

Σε κάποια τσακισμένη λούπα του χρόνου, σε μια μεσοτοιχία διαστάσεών του, μελλοντο/παρελθοντικά, ενδεχομένως σε κούρμπα, ο Πλάτωνας μπορεί να στέκεται δίπλα στο Netflix, το σκοτάδι [...]

Δεν ξέρεις τι σε περιμένει. Δηλαδή δεν ξέρες τι σε περιμένει με τους 100 ρόλους που δεν πρόλαβε να παίξει. Θα μπορούσα να σου πω τι _περίπου_ σε περιμένει αλλά δεν το κάνω, γιατί ο[...]

Αμερικάνικος Νότος αρχές του περασμένου αιώνα,  δρόμος και αγώνας, η τραγικότητα που ποτίζει τα πάντα, η ασφυκτική  κοινωνία, ο Μισσισσιππής που φουσκώνει και πλημμυρίζει, ο μέγας [...]