Θα γινόταν σήμερα 84 ο James Brown. Kαι συμπτωματικά χτες στο επεισόδιο The Get Down που έβλεπα, δεν ήταν και λίγες οι αναφορές. Και ποτέ δεν είναι αρκετές, αν σκεφτείς τις μουσικές που έβαλε φωτιά.
Σαν ένα μικρό James Brown σημείωμα (yep!) από τις συναυλίες του στην Αθήνα-τον είχα συναντήσει, είχαμε μιλήσει, είχα καλύψει τη συναυλία-παραθέτω ντοκουμέντα (όχι αστεία) από τον τυφώνα Brown που σάρωσε τότε τη Λεωφόρο.
Χειραψίες, φιλοφρονήσεις, χαμόγελα και εκείνος πάντα ευγενής με τις κυρίες ακόμη και εκείνες που χωρίς λόγο κρατάνε δυο τσάντες και ένα φάιλοφαξ (ε; ναι), ντυμένος φουλ σε γαλαζο-μεταξωτό ανσάμπλ, κάθισε απέναντί μου στην πολυθρόνα, στο λόμπι του ξενοδοχείου και μου είπε πολλά όπως : «έχω έρθει εδώ–μου είπε-με ένα μήνυμα, αυτό: L.O.V. E, γιατί σήμερα έχουμε τα πάντα αλλά όλο και πιο πολλά προβλήματα έχουμε”.
Είπε επίσης ότι ήθελε και πραγματικά επιθυμούσε, ο κόσμος να τον θυμάται σαν κάποιον που νοιαζόταν. Για τα παιδιά, για όλους και ειδικά για εκείνους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Και για τη μουσική κάμποσα να πει. Πως όλη η μουσική που ακούμε σήμερα (ήταν αρχές 90ς και είχαν φανεί κάποια πράγματα) προέρχεται από την δική του-προσοχή- όχι ένα μέρος της- όλη! Ας τον διαψεύσουν όσοι νομίζουν ότι έχουν αρκετά στοιχεία.
«Η σόουλ ήταν πύρινο ποτάμι, το φανκ καυτό σαν το μάτι της κουζίνας και εκείνος ένας θρύλος ολοζώντανος με σειρήτια και παράσημα και με μια μπέρτα όλο λάμψεις που την έρριξε στους ώμους του, όταν αργά έπεσε δροσιά στον χλοοτάπητα», έγραφα μετά στα ΝΕΑ(9/7/91) και αν σας πω ότι ήταν σαν χτες δεν έχει και καμία σημασία. Αλλά έχει-το ότι συνάντησα τον Godfather! feels gooooood.