Μπροστά – μπροστά, νωρίς – – νωρίς. Αργά – αργά λίγο πιο πίσω. Πάνω, κάτω, μέσα έξω στις αίθουσες. Ωραίο να είσαι εκεί, στις μουσικές (όχι στα social).
Irreversible Entanglements. Ένα μέτρο απόσταση από την Moor Mother, από εκεί που ξεχύνονται τα λόγια της ποταμός και φτάνουν ολοκάθαρα στα αυτιά. Tο μπάσο του Luke Stewart, oι τρομπέτες του Aquiles Navarro, τα ντραμς του Tcheser Holmes, το σαξόφωνο του Keir Neuringer.
Να ακούς τις φράσεις μία μία καθώς κοχλάζουν στα λόγια της, τα νέα τραγούδια διαμαρτυρίας, Protect Your Light. Φώτα μέσα στα σκοτάδια που φτιάξαμε, που αν δεν τα διαλύσουμε, χάσαμε οριστικά. Πάντα με τους ποιητές, την free δημιουργία. Free jazz αυτοσχεδιασμός, βαθιές ρίζες στην κληρονομιά. H Camae Ayewa/Moor Mother σε δύο μικρόφωνα. O Aquiles φυσάει το κοχύλι.
Holy – Holy – Holy σε λούπα, αλά Allen Ginsberg.
Holy Tongue ,το τρίο. Επαναληπτικό χτύπημα, σε dub και κυρίως σε ντραμς, με μπότα σκληρή, κοφτή μαχαίρι. Valentina Magaletti στο κέντρο, στο αρχηγείο. Μπάσο και ηλεκτρονικά, εκατέρωθεν. Τραπέζι/κονσόλα/γήπεδο με κουμπιά και τροχιές ήχων. Τρεις Indiana Jones στα χνάρια της Ιστορίας, μου θυμίζουν το The Ruins/Τα Ερείπια/του Scott Smith, σασπένς στο Μεξικό.
Μαθαίνουν οι νέοι, εκτιμούν – αφάνταστα – οι παλιοί.
Robert Hood στα κεντρικά. This is Techno. Μεγάλη, χορταστική, πλούσια “φέτα” από την καρδιά της σκηνής. Detroit – Underground Resistance – σε κύματα αποκαλυπτικής περιπέτειας. Πώς αλλιώς ο Robert Hood; Προσηνής, ευγενής, ο ήχος του με ήθος.
Κόσμος περιμένει υ/πο/μο/νε/τι/κά για τον ηλεκτρονικό δαίμονα, το αεικίνητο πνεύμα – και σώμα. Για όποιον τον βλέπει πρώτη φορά είναι εμπειρία. Για όλους τους άλλους εμάς, μια μεγάλη αγκαλιά. Larry Gus.
Στο μεταξύ:
O Νέγρος του Μοριά και άλλες φολκο-ραπ-ικές ιστορίες. Με συνέπεια στο είδος του, με φάση από τη μία στην άλλη, το trapetiko σε εξέλιξη. Κενοδοξία και βουκολικό ραπ.
Εντούτοις – και κυρίως, επιβεβαιωμένη αγάπη και απόλαυση στο “παιχνίδι” του-
φαντεζί, πολύχρωμο, ευρηματικό, περιπετειώδες, πολύ γοητευτικό και κοσμοπολίτικο στην ψυχή του – αυτό που δίνει ο Δημήτρης Παπαϊωάννου όταν παίζει τις μουσικές του, διαλέγει τα βινύλιά του, κάνει τα δικά του. Συνέβη και στο Stegi RadioTake Over. Στο γνωστό πολυ-club της Συγγρού.
