Πήγα στους King Gizzard & the Lizard Wizard (γιατί τα σωστά live δεν χάνονται) και ανεβήκαμε στον Λόφο όπως παλιά.
Είδα τους King Gizzard and the Lizard Wizard και ήταν σαν να είχα δει πέντε (και βάλε) μπάντες μαζί. Και δεν εννοώ μαζί με τους προηγούμενους DJ CRENSHAW και King Stingray που μια χαρά ήταν και μπράβο τους.
Εννοώ τους King Gizzard & the Lizard Wizard και τις θεαματικές 2 ώρες και είκοσι λεπτά περίπου που έπαιξαν.
Ήταν μια ροκ μπάντα, heavy rock μπάντα, punk rock και progressive μπάντα, ένα funk δαιμόνιο σχήμα με εύσημα country και southern rock συγκρότημα, που μια jazz αύρα δεν την έκρυψαν καθόλου, ενώ δεν έπαψαν να καταγράφουν παλμούς ψυχεδέλειας ακόμη και όσο μετουσιώνονταν σε ένα ηλεκτρονικό φίνο σύνολο, όταν άφησαν τις κιθάρες και χώθηκαν στην κονσόλα-πυραμίδα για να τινάξουν το σύμπαν στον αέρα.
Παράλληλα έστελναν respect χαιρετίσματα σε Led Zeppelin και Prodigy – και οπωσδήποτε στους Who όταν ο Stu Mackenzie σήκωσε την κιθάρα του ψηλά στιλ την σπάμε τώρα όπως Pete παλιότερα. (σ.σ. Δεν την έσπασε όπως Pete παλιότερα).
Είδα τους King Gizzard να μεταμορφώνονται μπροστά στα μάτια μας.
Και εκείνο που κυκλοφορούσε γύρω, μέσα τους, έξω, παντού ήταν το πνεύμα των Grateful Dead- εν είδη αυστραλέζικης κομπανίας και κόνσεπτ συναυλίας.
Εξηγώ.
Μπαίνοντας στο θέατρο παρατήρησα στα δεξιά να ξεδιπλώνεται ασυνήθιστα μεγάλη ουρά θαυμαστών. Δεν ήταν το μπαρ, δεν ήταν οι τουαλέτες. Ήταν το merchandise της μπάντας, πάντα ξεχωριστό, καλλιτεχνικά αξιοπρόσεκτο, φευγάτο, συλλεκτικό και ψυχεδελικό – δεν παίζουμε! και must have…για φανατικούς, πιστούς Deadheads, συγνώμη :Gizzzards!
Στα ενδότερα και μπροστά στην μπάρα όπως έχω πλασαριστεί σιγά σιγά (of course!) έχω την αίσθηση πως παρακολουθώ συναυλία κάπου στο εξωτερικό, ακούω αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και γλώσσες που δεν καταλαβαίνω. Ντυμένοι οι περισσότεροι στα χρώματα της ψυχεδέλειας και τις αρτιστίκ 70ς / πες και 90ς /αναφορές της μπάντας. Ένας μοιάζει με τον Jerry Garcia στα νιάτα του. Να τα μας ξανά. Στον αέρα ψηλά φουσκωτά κροκοδειλάκια και φαν που σερφάρουν σε γερά χέρια. Έχεις την εικόνα.
Όπως αποδεικνύεται και επιβεβαιώνεται αφού ανάψουν τα φώτα στο τέλος της συναυλίας,
πρόκειται για μέλη του fan club (είναι πολλοί και έχουν έρθει από παντού) που ποζάρουν πανευτυχείς για την αναμνηστική της Αθήνας, της πρώτης βραδιάς γιατί φοράνε πράσινα φλούο βραχιολάκια που είναι και για τις τρεις μέρες. Αφού η μπάντα θα έχει διαφορετικό για κάθε μέρα set list. Όσοι είχαν προλάβει τότε, στις συναυλίες τους Grateful Dead, ξέρουν.
Στο μεταξύ μεγάλο μέρος του μεγάλου σε διάρκεια live – ή και ολόκληρο δεν είμαι σίγουρη – μεταδίδεται “ζωντανά” στο κανάλι τους στο you tube … live from Athens – το δηλώνουν και οι κίονες που έχουν τοποθετηθεί στη σκηνή και τα πλάνα από τον Λόφο. Κάτι ανάλογο, μπορείς να πεις, έκαναν και οι Dead δίνοντας στις συναυλίες τους, πρόσβαση στα κανάλια της κονσόλας σε όποιον φαν ήθελε να ηχογραφήσει το live, εξ ου και τα πολλά – πόσα;- bootlegs που υπάρχουν εκεί έξω.
Οι King Gizzard ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν το καινούργιο τους Phantom Island/ ένα ακόμη άλμπουμ. Δεν μπαίνει φρένο στη δημιουργία (και τι σημασία έχει η ποσότητα, όταν η ποιότητα υπερτερεί – μην τα λέμε ξανά) καθώς το Gizzverse επεκτείνεται θεαματικά.
Φυσικά ξέραμε τι περιμέναμε να δούμε και ανεβαίναμε στον Λόφο με μεγάλες προσδοκίες – οι Αυστραλοί το έδωσαν το παραπάνω. Εκείνο που δεν περιμέναμε ήταν που αναρωτιόμαστε κατεβαίνοντας… Μήπως αρχές – αρχές του Ιουνίου είδαμε ήδη την συναυλία του καλοκαιριού;!
