Στο δρόμο για Σαν Χοσέ…
Είναι τέτοια φωνή. Που μόλις αγγίξει τα αυτιά σου αρχίζεις να ψάχνεις από πού έρχεται. Και γιατί τόσο καιρό δεν την είχες ακούσει; Τι στο καλό άκουγες; Τόσο καιρό;
Ψυχραιμία. Δεν είναι πάρα πολύς καιρός . Που η Rumer άρχισε να ακούγεται μέσα από μουσικές συχνότητες- συχνά μπουκωμένες από το βουητό της ίνφο- πλημμύρας. Αλλά ακούστηκε τζάμι , κρυστάλινα καθαρή , καθώς τραγουδούσε αβίαστα, διάφανα, απλά- αυτά σίγουρα είναι πολλά.
Και γίνονται περισσότερα. Γιατί την άκουσε και ο Μπερτ Μπάκαρα. Μετά την κάλεσε να τραγουδήσει. Και από την Αγγλία,η Ρούμερ βρέθηκε στο Λος Αντζελες , κοντά στον ωκεανό , δίπλα σε ένα πιάνο. Του Μπερτ Μπάκαρα το πιάνο. Toυ κυρίου που έγραψε το Τhe look of love , το Walk On By, το Do you know the way to San Jose. Και έγραψε τραγούδι και για εκείνη, μουσική σαν ένα νήμα που ενώνει αδιόρατα μελωδίες. Από τη μια θάλασσα στην άλλη.
Θυμίζει – λένε- Κάρεν Κάρπεντερ, Τζόνι Μίτσελ και Λόρα Νάιρο. Αλήθεια. Και κάτι πολύ soul θυμίζει από τα φίνα 70ς. Έτσι, χωρίς να είναι φαβορί , μάλλον απρόσμενα βγήκε από τον εσωτερικό διάδρομο μπροστά από όλες τις νέες φωνές με σόουλ χρώμα.
Τα τραγούδια της είναι από αυτά που ανεβαίνουν στον αφρό του χρόνου, χωρίς σημάδια εποχής. Το ίδιο θα ήταν αν είχαν γραφτεί όταν ο Μάρλο Μπράντο έπαιζε τον Βίτο Κορλεόνε, ή χτες που οι συνάδελφοί του έχουν επίσημες θέσεις και μιλάνε χωρίς μπαμπάκι στο στόμα και ιδιαίτερα μπάσα φωνή.
Μαζί με τραγούδια , όπως το Aretha και το Am I Forgiven?, στο «Seasons Of my Soul» (άλμπουμ της) απλώνει σαν παζλ ,κομματάκια της ιστορίας ως εδώ. H Σάρα Τζόις (το όνομά της) γεννιέται στο Πακιστάν, όπου ζουν λογω της δουλειάς του πατέρα. Οι γονείς χωρίζουν, η Σάρα μαθαίνει πως βιολογικός πατέρας είναι ο πακιστανός μάγειρας της οικογένειας , επιστρέφει με τη μητέρα στην Αγγλία. Δεν σταματάει να τραγουδάει. Στο σπίτι, στο καφέ που δουλεύει, με φίλους. Με ένα συμβόλαιο με την Αtlantic, με τον Έλτον Τζον θαυμαστή ,με ταξίδια ως τον άλλο ωκεανό.