Είναι σαν η Κλόντια Σίφερ να διαφημίζει προϊόντα για την ακμή. Πείθει; Δεν πείθει. Γεννήθηκε έτσι η κοπελα με δέρμα λείο και φωτεινό,  δεν την έκανε  η κρέμα που έστρωσε στο μάγουλο. Το Dna το έκανε αυτό, ο μπαμπάς  και η μαμά, ο θεός, ο νόμος της αδικίας -διαλέγεις ανάλογα από αυτό που σε εκφράζει καλύτερα και παίρνεις . Πάρε ένα πρόσωπο  με σπυράκια, με σημάδια με μουτζούρες να πειστώ κι εγώ ο καταναλωτής. Να αγοράσω την κρέμα.
Έτσι τώρα, θέλουν να σε πείσουν πως “βγαίνεις” (έστω με λίγο στρίμωγμα, αλλά βγαίνεις) . Με το πετρέλαιο, το σούπερμάρκετ, την τσάντα -διαστημόπλοιο για το σχολείο και  ένα καφέ παραπάνω.  Με τη βενζίνη που “καίει” σα νά΄χεις βάλει το χέρι σου στο μάτι της κουζίνας (το αναμένο). Με το νέο ωράριο στα μαγαζιά,  που βρίσκουν  -λένε- ευάερο και ευρύχωρο  γιατί σου μένουν και λίγες ώρες για να κοιμηθείς -τι άλλο θέλεις; Όλα τα έχεις και λίγη τηλεόραση ακόμη  για να το ρίχνεις έξω να ξεσκάς.
Αλλά είναι απλό -γιατί δεν το κάνουν; Να αλλάξουν θέση, να έρθουν στη δική  μας, να  τους κάνουμε και  χώρο  να βολευτούν. Ας το δούν σαν παιχνίδι ριάλιτι.  Με τόσα ευρώ , βγάλε το μήνα. Τα ψώνια της εβδομάδας, το φροντιστήριο του παιδιού. Τα απολύτως απαραίτητα. Τα γεύματα εργασίας, κομμένα. Μόνο εργασία. Ούτε οδηγό, ούτε Μερσεντές -λεωφορείο. Να περιμένουν στη στάση. Αργεί να ‘ρθει; Τί να κάνουμε; αργεί. Μια δοκιμή όμως  θα πείσει.  Πως μπορείς να λες , να διατυμπανίζεις, να ανακοινώνεις και να σφίγγεις τη ζώνη μπροστά στις κάμερες, αλλά δεν πείθεις.  Η κρέμα της Κόντια δεν διώχνει την ακμή. Οπότε ,τί κάνουν, για να έχουν και το νού τους;  Φροντίζουν τουλάχιστον την τιμή της ντομάτας. Να στέκεται καμαρωτά στα ύψη.  ‘Ετσι που να την έχεις μόνο  για φάγωμα.


















