Το ροκ δεν είναι κλιπάκι. Δεν είναι φούσταμπλούζα, δεν είναι τηλεπαιχνίδι, ούτε σαπουνόπερα, δεν είναι VΙΡ, ούτε ΣΞΜΞ (σου-ξουμου-ξου). Το ροκ δεν είναι πάουερ-πλέιτ για να γυμνάζει τους μυς (αν και αυτό θα ήταν χρήσιμο). Ούτε όπως μερικοί θέλουν να το σερβίρουν- σαν αξία χρηματιστηρίου με τις μαύρες μέρες της και τις αισιόδοξες ανοδικές τάσεις. Φυσικά δεν είναι σελεμπριτο-αρένα και δεν χρωστάει σε κανέναν από παλιά. Όσο κι αν είναι η ιδέα μου, κάτι από αυτά σωστό θα είναι.
Έτσι ακριβώς και οι ΤV Οn Τhe Radio δεν είναι κανένα γκρουπάκι. Είναι γκρουπογκόλιθος, που όπου πέσει κλείνει τον δρόμο. Μετά αρχίζουν οι κατολισθήσεις – on the rocks- και το τρέξιμο. Από το Μπρούκλιν (κάτι γίνεται τελικά εκεί) με παγκόσμια εμβέλεια, ρίχνουν λάδι στη φωτιά με τον εξής απλό τρόπο. Αντί να ανεβάζουν την ένταση στα ηχεία, ανεβάζουν τον δείκτη ευφυΐας του ροκ. Υπάρχει ζωή και μετά τον χαβαλέ. Και στο επόμενο επίπεδο του βίντεο γκέιμ που έχεις πια κουράσει, έχει ψαχνό. Ορίστε: ροκ- αβανγκάρντ. Αλλά μην πάτε για ύπνο.
Οι Μπρουκλινέζοι έχουν καταφέρει να βάλουν μυαλό και φαντασία σε κίνηση, να χορεύουν πάνω στο Dancing Choose, να αλλάζουν το τέμπο στο Family Τree και στο Crying και το κάθε τραγούδι, ξεχωριστή, αυτόνομη, υπόθεση. Δεν θα με χάλαγε αν το Shout Μe Οut ήταν ένα άλμπουμ από μόνο του. Και άντε τώρα να ξεκολλήσεις μερικούς που λένε πως οι TVOΤR τους πέφτουν «σκοτεινοί και στενόχωροι», ενώ το «Dear Science» κοντεύει να καεί στον ήλιο των Βeastie Βoys, στο καθαρό φως των γκαραζιέρικων γκρουπ και από reggae και drum ΄n΄ bass σπίθες.
