Άλλο ένα πολύ καλό άλμπουμ, έτσι όπως συμβαίνει τέτοιο καιρό, να μην ξέρεις τι να πρωτοακούσεις: ο Αmos Lee, που άνοιγε συναυλίες του Ντίλαν, έχει προσκομίσει νεώτερα, με τις μπαταρίες του γεμάτες από καλή φολκ, τζαζ και μπλουζ, έτσι που ενώ νομίζεις ότι ακούς μια σιγανή, ασθμαίνουσα μπαλάντα, να ξεσπάει μια καταιγίδα από ακραία μουσικά φαινόμενα. Στο «Last Days Αt Τhe Lodge», τα «Listen», «Street Corner Ρreacher» και το δίλεπτο «Βaby Ι Want Υou» χτυπάνε το καμπανάκι. Σκέτη περιπέτεια εσωτερικής δράσης. Υπάρχει κι εδώ η αίσθηση του τόπου, όπως όλα τα CD σήμερα.
