«Αν οι ευχές ήταν άλογα, θα είχα ράντσο» τραγουδάει η Lucinda Williams και σηκώνει ακόμη περισσότερη σκόνη, με το στυλ που έχει να μεταφέρει κάντρι, ροκ και μπλουζ από τα κλειστά τους κυκλώματα σε ανεκτίμητα, ανοικτά πεδίατραγούδια τόσο εύστοχα γλυκόπικρα που δεν μπορείς να τα παλέψεις. Είναι μια από τις καλύτερες στιγμές της, καθώς κατεβαίνει χωρίς φόβο στα πιο σκοτεινά και βγαίνει στην επιφάνεια σαν να έχει κάνει ντους στις φωταψίες. Εκτός των άλλων έχει μαζί τους Βuik 6, τους μουσικούς της, ενώ εκείνη στο «Little Ηoney» (Lost Ηighway) στύβει λεμόνια, ρίχνει μέσα το χιούμορ της και κερνάει χυμό χωρίς συντηρητικά. Αληθινά ωραία πράγματα. Κι εκεί (στο «Jailhouse tears») που πιάνει και ο Κοστέλο το μικρόφωνο, όλα τα λεφτά.
