Aπό την κεντρική είσοδο με το στρωμένο κόκκινο χαλί μπήκε το Βollywood και η μουσική του, αλλά από αυτά τα μέρη εδώ έχουν περάσει πολλά ινδικά μπαχαρικά, όπως αυτά που ο Γουές Άντερσον έβαζε κρυφά καιρό τώρα από το παράθυρο. Το Όσκαρ του «Jai Ηo» ήρθε σαν τρελή μυρωδιά από κάρι και μερικοί προσπαθούν να ξεζαλιστούν ακόμη, ενώ ώς αυτή τη στιγμή ο σεφ Α. R. Rahman δεν εμφανίζεται για περαιτέρω αναλύσεις. Οπότε μπαίνεις στο πνεύμα και χορεύεις στον ρυθμό. Χρειάζεται, όπως και να το κάνεις, μια ωραία ατμόσφαιρα. Το τσάι καίει και έξω κάνει κρύο, φυσάει, αν και κανείς δεν παίρνει τον καιρό πια στα σοβαρά. Και όμως μέσα σε αυτό το τρελο-βαρομετρικό μπορεί να λειτουργήσει κάτι σαν virtual reality, με την πιο «τζαζ» φωνή που τσεκάρουμε- Μadeleine Ρeyroux ως καταφύγιο. Το αυθεντικό πάντα θα το ψάχνεις, δεν σου χαρίζεται. Διαφορετικά τρως μια σούπα από φακελάκι σε σκόνη και λες και ευχαριστώ για τη σπεσιαλιτέ. Δεν είναι έτσι. Τη μουσική δεν τη φυσάς για να κρυώσει. Τη νιώθεις. Μπορείς; Τότε καλά.