Όρθιοι παρακαλώ. Είναι σαν ο Μωυσής να κατεβαίνει αυτοπροσώπως για να εξηγήσει με το νι και με το σίγμα τις Δέκα Εντολές. Όλες μαζί και μία μία χώρια. Ιερά «κείμενα» του ροκ ξεδιπλώνονται μπροστά μας. «Ολοζώντανα». Άλλοι πάνε για το πιο εντυπωσιακό σόου του πλανήτη, άλλοι για αρπαχτή, ο Van Τhe Μan όπου και να πάει, από άλλο πλανήτη έρχεται. Αλλά εντελώς άλλο πλανήτη. Δεν ξέρω ποιος ήταν αυτός που έτριψε το λυχνάρι με τις ευχές του ροκ, πέτυχε όμως. Και ο Βαν Μόρισον βγήκε και έπαιξε ολόκληρο ένα από τα πιο ιστορικά άλμπουμ, το «Αstral Weeks», σαράντα χρόνια μετά την ηχογράφησή του. «Ζωντανά» στη σκηνή του «Ηollywood Βowl», στο Λος Άντζελες τον περασμένο Νοέμβριο. Στάθηκε μπροστά στο κοινό με το «Αstral Weeks» στα χέρια, που και σήμερα ακούς και δεν πιστεύεις (το ΄68 κυκλοφόρησε- επαναλαμβάνω) συνδυάζοντας πρώτα απ΄ όλα την ψυχή του, σόουλ, τζαζ, φολκ σε κάτι άλλο.
Τι; Τι να σας πω; Μέσα στα τραγούδια του μπορείς να σκαλίζεις κάθε φορά που θέλεις να καταλάβεις τι τρέχει με τη μουσική. Μεταξένιο από όπου και αν το πιάσεις, και συναρπαστικό με όσα συμβαίνουν μέσα του, το «Αstral Weeks» είναι χρόνια τυλιγμένο με ένα μυστήριο, σαν σκιά που χάνεται εκεί που νομίζεις ότι θα προλάβεις να την πιάσεις. Φυσικά, το «Αstral Weeks» θεωρήθηκε- όταν βγήκε το 1968- αντιεμπορικό άλμπουμ, προμόσιον δεν έγινε. Αυτό ανέλαβε να το κάνει η Ιστορία. Τώρα είναι πάλι καινούργιο. Ο Ιρλανδός με τις κιθάρες, το σαξόφωνο, όλα, και την αριστοτεχνική του ενορχήστρωση, ρίχνει τον χρόνο λειώμα στα πατώματα. Δεν μπαίνω στα κομμάτια («Slim Slow Slider», «Sweet Τhing», «Τhe Way Υoung Lovers Do», «Cyprus Avenue», «Μadame George»), δεν χρειάζεται, η ώριμη κι ακόμη πιο συγκινητική φωνή του Van τα έχει πει όλα. Φτάνουν στα αυτιά σήμερα σαν κρατημένη υπόσχεση, αλλά έχω την αίσθηση πως ο Μόρισον δεν το βλέπει ούτε έτσι. Πιο πιθανό, να είναι κι αυτό συνέχεια στην αλυσίδα των ξεχωριστών και απρογραμμάτιστων επιλογών του, μια διαρκής υπέρβαση, όπως και η αγάπη για την οποία τραγουδάει, παντού, και εδώ. Η διαφορά; Πως χρόνια από τώρα, στο μέλλον, το «Αstral Weeks» θα είναι το ίδιο τρένο που θα περνάει με ταχύτητα μπροστά μας, ενώ εμείς θα μένουμε κολλημένοι στον σταθμό σκοτώνοντας την ώρα και μετρώντας λάθος πράγματα.
Το άλμπουμ – θρύλος
● Το «Αstral Weeks» κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 1968
● Νο 2 στη λίστα με τα καλύτερα 100 άλμπουμ όλων των εποχών για το «Μojo» (1995)
● Νo 19 στη λίστα με τα 500 καλύτερα του «Rolling Stone» (2003)
● Επανακυκλοφόρησε σε βινύλιο από την Warner τον περασμένο Δεκέμβριο
● Για τον τίτλο του άλμπουμ ο Μόρισον επηρεάστηκε από τον Ιρλανδό ζωγράφο Σέσιλ ΜακΚάρτνεϊ
● Ο Έλβις Κοστέλο το χαρακτήρισε σαν τον «πιο περιπετειώδη δίσκο που έγινε στο ροκ και τίποτε πιο τολμηρό δεν βγήκε από τότε».
